Gönlü Günahkar
Nuran BuluşQuotes
"...Hayat benim gibilere asla adil davranmayacak ve bende bunun bilincindeyim işte.
Adaleti kendim sağlıyorum. Kendi dünyamın adaleti için savaşıyorum ve her zaman savaşacağım.”
Sayfa 74 - Damla
“Senden bir şey isteyeceğim ama,” diyen Zeynep Hanım, gülmesini bastırmak istermişçesine alt dudağını ısırıp duruyordu. “Nasıl isteyeceğimi bilmiyorum.”
“Lütfen,” dedi Damla gözlerini kısarak. “Çekinmeyin.”
“Bu akşam bulaşıkçılardan biri rahatsızlanmış. Bizde son dakikada birini bulamadık. Aklıma bir tek sen geldin.”
“Anlıyorum…”
“Ama sakın yanlış anlama,” dedi Zeynep Hanım elini göğsüne götürerek. O kadar yüksek sesle konuşuyordu ki, çalışanların hepsi durmuş kendilerini izliyordu. “Oğlumun nişanlısını bedavaya çalıştıracak değilim. Ücretin neyse alacaksın tatlım.”
Etraftan gelen hayret nidalarını duyan Damla’nın gülümsemesi, gözlerine yansıyacak kadar genişledi.
“Yalnız, böyle son dakika işlerinde normal ücretimin iki katını alırım.”
Devasa büyüklükteki mutfakta, duyulan tek ses, ocaklardan birinin üzerinde cızırdayan yemeğin sesiydi. Zeynep Hanım da dâhil olmak üzere, herkes kendisine şoka uğramış gibi bakıyordu.
Sayfa 266Kitabı okudu
“Kime aşık oldun Beliz?”
“Yunus’a…”
Abisinin öfkesine maruz kalacağını düşünen Beliz, onun bir anda kahkaha atmasına hiç hazırlıklı değildi. Ve abisini nadiren kahkaha atarken gördüğü için, bu onu iyice korkuttu.
“Bizim Yunus’a mı?” diye sordu Üveys gülmeye devam ederken.
“E… evet.”
“O da seni seviyor mu?”
Sayfa 252Kitabı okudu
“Ravza kim?”
Kardeşinin şirin bir ses ve tatlı bir yüz ifadesiyle sorduğu bu soru karşısında bir anda tüm bedenindeki iradesi kayboldu genç adamın. İçi burkulurcasına bir acı duydu kalbinde. Ve yirmi dört yıldır ilk kez, gözleri doldu. “Sevdiğim kız!” dedi çaresiz bir sesle.
Beliz abisinin gözlerinin bir anda yaşardığını görünce, yaslandığı yerden doğruldu.
“Gerçekten mi?” dedi dikkatli bir sesle. “Çok mu seviyorsun?”
“Çok seviyorum!” diyen Üveys, bunu daha önceneden itiraf edemediğini bilmiyordu.
Sayfa 257Kitabı okudu
“Lütfen!” dedi can havliyle. Aslında adamın
merhamet adına bir şey barındırmadığını az önce kendi
gözleriyle görmüş, onun çaresiz bir insana nasılda işkence
ettiğine şahit olmuştu. Ama yine de ağzından fısıltı
halinde çıkan kelimeleri durduramıyor, kendine engel
olamıyordu. “Annem dolmuşa para vermek yerine bu
yoldan yürüdüğümü öğrenirse çok kızar.”
“Haklı bir kızgınlık olur,” diye mırıldandı adam
ifadesiz bir şekilde.
Sayfa 16Kitabı okudu