lisedeyken iclal aydını çok sever, gazetelerde radyo tv programlarında takip ederdim.. babam da biliyor tabi. hoşuma giden yazıları, sözleri yazıp masama yapıştırıyorum üstelik, öyle bi örnek alıyorum aydın ı.
sene 2008 üniversitedeyim, kargo geldi. (kızartma seviyorum diye fritöz almış babam bana. bir de iclal aydının bu kitabı.) kitabın ilk sayfasında not: 'iyi ki doğmuşsun. biricik kızıma.. baban.'
ne kadar sevinmiş, duygulanmıştım. ağlayarak bir gecede bitirmiştim kitabı.
şimdi yaşım 35. elimde bu kitap, babam sonsuzluk aleminde, ben dünya. sevdiklerine onlara değer verdiğini çok güzel hissettirirdi babam. teşekkürler baba.
evet, ergenken okuduğumdan çok daha başka duygular uyandırdı bu kez kitap. her cümlesinde, her yazısında daha da duygulandım. çünkü o yollardan geçtim, tecrübelerim değişti vs.
iclal aydını hala cok seviyorum evet.
kitabımıza gelirsek, aydının gazete köşe yazıları için yazdığı yazıların, en sevdiklerinden seçtikleri. aşka, ayrılığa, özleme, kadına, çok güzel konulara öyle güzel dokunuyor ki..
aydının dilinin yumuşaklığı, yazılarındaki o sohbet havasını, sakinliği çok başarılı buluyor ve seviyorum. arkadaşım yazmış okuyorum gibi. hayata dair konuşuyoruz gibi karşılıklı.. başına gelenleri, benim başıma gelebilecekleri anlatıyor sanki. hatta belki de, sevdiğim bir dostumun güncesini okuyorum hissi..
kitap bana gençliğimi hatırlattı. gördüğüme sevindim.. gerçekten, gördüğüme yeniden okuduğuma sevindim. iyi ki yazdın iclal aydın.
