Gördüğüne Asla İnanma

Mario Mazzanti den okudugum ikinci kitap ve bu da Şah Mat kadar iyi bir kurguya sahip. Korku gerilim doruklarda katili bulmak hiçte kolay olmuyor. Polisiye yazarlarda bu adam pek bilinmese de bena göre en iyisi.

♧ Gördüğüne Asla İnanma Mario Mazzanti'nin okuduğum üçüncü kitabı. Okuduğum her kitabından sonra yazara olan saygım biraz daha artıyor. Şah Mat kadar etkilemese de Gördüğüne Asla İnanma da yazarın kurgu yeteneğini, okuyucuyu nasıl sürükleyip gerebileceğini çok iyi bildiğini gözler önüne seriyor.Suçun altında yatan psikolojik nedenlerin neler olabileceği hakkında da ilginç örneklerin yer aldığı kitapta yazarın zekice kurguladığı diyaloglar, bitmek bilmeyen olaylar okurda kitabı hemen bitirip sonunu öğrenme isteği uyandırıyor.

♧ 20 yıl öncesinden başlayıp ünlü bir psikiyatristin ölümüne uzanan cinayetler zincirinde katilin bir sonraki adımının ne olacağını merak ederken, insan algısının ne kadar kolay yanıltılabileceğini görüyorsunuz.

♧ Gördüğüne Asla İnanma meraklandıran, sürükleyen, geren, insanların gözlerinin önündekini göremedikleri için zaman zaman sinirlendiren bir kitap. Gönül rahatlığıyla tavsiye edebilirim. :)

Mario Mazzanti'nin okuduğum ilk kitabıydı. Başları biraz sıkıcı gelmişti, psikoloji derslerini anlatıyordu ki buralar bana sıkıcı gelmişti ama profesörümüz ölünce olaylar başlıyor. Katilin ağzından da yazdığı için ürkmüştüm baya hele bazı yerlerde arkama bakıp duruyordum o derece :))
Yazar katili öyle bir saklıyor ki kahramanların hepsinde katil olma potansiyeli görmüştüm.
Heyecan dolu, elinizden bırakamayacağınız bir seri katil romanı. Bir de biraz ürkebilirsiniz. :)
Keyifli okumalar.

Kesinlikle bu sınırları zorlayan bir kitaptı. Böyle kitapları seviyorum.
Kitabın sondan ikinci bölümüne kadar katilin kim olduğunu çok zor tahmin edeceksiniz. 5-6 saatlik bir zaman içerisinde bitecek kadar sürükleyici..

Olay gerçekten çok güzel kurgulanmış ve akıcı bir dille anlatılmış. Okurken hiç sıkılmadığım hatta çoğu sayfasını gerçekten gerilerek okuduğum bir polisiye kitabı. Okumaktan pişman olunacak bir kitap değil bence...

Mario Mazzanti, gerçekten çok iyi.... Şah Mat'tan sonra okuduğum ikinci kitabı... Çok başarılı, nasıl bir kurgu, nasıl bir yazmaktır ki ; kitabın son sayfasına kadar katili bulamazsın, oysa sadece 8 karakter var ve elene elene 3'e kadar düşüyor, kitabın ilerleyen sayfalarında... Polisiye sevenler okuyun, okudukça merak edin :)

Harika bir kitap önceki kitabını okuduysanız ve büyüsüne kapıldıysanız bu kitaba da hayran kalacaksınız.
Satırların arasında kaybolmak katilin kim olduğunu bulmak bile haz verici..

Evet bir polisiye-macera romanı daha bitti ve raftaki yerini aldı.Mario Mazzanti'nin Şah Mat'ını da okumuştum. Her iki romanda da benim adıma ortak olan sıkıntı romanların bağlanış şekliydi. Bir şekilde yazarın roman sürecinde yarattığı heyecan anlamsız bir sonla insanı hüsrana uğratıyor. Bu romanda ek olarak en çok süreksizlik beni itti. Buna neden olan şey ise olaya dahil isimler hakkında verisizlikti. Sadece birkaç karakter hakkında yapılan betimlemeler ile gözünüzün önünde silik de olsa bir şeyler canlanırken şüpheli grubunda olup da adı sık sık geçen isimler sanki birer hayaletmiş gibi bir yaklaşım sergilenmişti. Ve bu da yaratılmaya çalışılan gizemi katlettiği gibi okuyucunun romanın içine dahil olamamasına sebep olmuştu. Güzel bir kurguydu aslında. Kovalamaca faslı fena değildi. Ama son...Aynı şah mat'ta olduğu gibi yine "nasıl yani?" diyerek kitabı kapattım ne yazık ki...Daha iyi yazılmış pek çok polisiye macera romanı bulabilirsiniz diyerek yorumumu noktalıyorum.

Guzel bir kitaptı beni olayın içine çeken ve acaba katil kim merakını bırakan mutiş bir kitaptı.İnanın bana hiç tahmin bile etmeyeceğiniz birisi katil oluyor en azından ben baska birisinin katil olduğunu dusunmustum ama neden o insanları öldürdüğünü hatırlamıyorum veya yazar nedenini yazmamiş bilemiyorum.Kitabın sonunu daha güzel yapabilirlermiş tek kötü yanı bana kalırsa sonuydu.

Mario Mazzanti'nin Gördüğüne Asla İnanma kitabı Şah Mat romanı gibi iddialı değildi bana göre. Bu kitapta gizemli ve esrarengiz bir içeriğe sahipti hatta katili bulmak için zihnimi bayağı bir yormuş olduğumu hatırlamama rağmen, etkileyici ve zekice bulamamıştım romanı. Çok başarısız, sönük, okunmaya değmeyecek kadar, zaman kaybı olduğunu düşünmüyorum yine de. Sadece iki romanı kıyasladığımda, gözle görülür derece de işleyiş farkı vardı, sanki iki farklı yazarın kaleminden çıkmış gibiydi. Gerilim ve polisiye romanları sevenlere tavsiye ederim.

Romandaki katilin bir psikoloji profesörü olması ilgimi çekmişti, işin erbabıdır dedim sonuçta katili bulan kişinin zekası,titizliği ve yöntemlerinin önemli olduğu kadar katilin de bu özellikleri biz okurlar için önemli ve merak tetikleyicidir çünkü İyi bir katil romanı okur kılar, okuyucuyu zorlar, zekasına hayran bıraktırır ve en önemlisi ise ölümü hatırlatır.

Romanın en beğendiğim yanı okuyucuyu sürekli bir merak içerisinde bırakması çünkü okuyorsun okuyorsun birden pat diğer karaktere sonra birden pat katile buda insana sanki bir dairenin etrafında dönüyormuş hissi veriyor çünkü okuduğun bölümden diğer bölüme geçişler sürekli içerisinde, bölümler arası geçişler de tabi ayrı bir güzellik katıyor romana bir önceki bölümdeki merakı cebe atıyorsun, geçtiğin bölümü okuyorsun hayydaa buda sen de merak duygusu uyandırıyor, öyle öyle devam ediyor. Katilin ve karakterlerin de sizinle konuşması ayrı bir incelik ve bunlara betimlemeler de eklenirse tadından yenmez. Tavsiye ederim.
Bir katil, bir dedeftif ve ikiside Psikoloji profesörü...

Kitabı kapağı ve arkasındaki yazıdan dolayı kurtadamlarla ilgili sanmıştım neyse ki öyle değilmiş. Okurken genelde kendimi kitapların içinde hissederim ama bu hisler genelde karakterle ortak yaşadığım üzüntü ve sevinç duyguları olur. Gördüğüne Asla İnanma'dan önce hiçbir kitapta korktuğumu hatırlamıyorum, okuduğum süre zarfında katilin kurbanlarından biriymişim ve her an boynum kesilecekmiş gibi hissediyordum. Mazzanti, katilin psikolojisini muhteşem yansıtmış. Aynı zamanda başroldeki Trevis'in psikolog olması da kitabı daha heyecanlı ve zevkli yapıyor. Kitapta en sevdiğim kısımlardan biri katilin bir rituelinin olmasıydı. Her kurbanın boynunu biraz daha derin kesiyor, son kurbanının boynunu kopartmıştı. Kötü denecek tek sey ise Mazzanti'nin sağ gösterip sol vurmasıydı, katil Denise'nin sevgilisi derken sadece bir iki kez geçen karakter olmasıydı....Yazarın Şah Mat kitabı da elimde umarım yakın zamanda okurum.