Kitapta üç hikaye yer alıyor. İlk hikaye
Görünmeyen Koleksiyon: 1. Dünya Savaşınından sonra, Versay Antlaşmasının sonuçlarından biri olan Alman Enflasyonunun etkilediği ailelerden birinin neler yapmak zorunda kaldığından bahsediyor.
❝Koleksiyoncular mutlu insanlardır.❞(s.28)
Mürebbiye iki kız kardeşin mürebbiyeleri Matmazel'in son zamanlardaki garip davranışları hakkında konuşmalarıyla başlıyor. Biz insanların hiç beklemediğimiz, istemediğimiz bir zamanında yaşadığı bir olay, öğrendiği bir şey sonucu artık büyümek zorunda kalmalarından bahsediyor. Hayat masallar gibi her zaman mutlu bitmiyor. Acımasız gerçeklerle dolu...
❝Ve ben hep âşık olmanın çok güzel bir şey olduğunu sanırdım.❞(s.32)
Leporella: Hayatta hiçbir anlamı, amacı olmayan, duygusuz bir kadının, efendisinde hayatının anlamını bulmasın, mutluluğu bulmasını, bu mutluluğun girerek saplantıya dönüşmesini, en sonunda ise yeniden hayatının anlamını kaybetsini anlatıyor.
❝Zaten kim dönüp gölgesine bakardı ki? İnsan gölgesinin sadık ve sessiz bir şekilde peşinden geldiğini, bazen henüz bilince varmayan bir arzu için öne fırladığını hisseder fakat onun parodi benzeri biçimlerini izlemeye ve bu defa defarmasyonu içerisinde kendisini algılamaya çok nadiren kalkışır.❞(s.67)
Zweig'in ilk okuduğum kitabıydı. Kitap kapağındaki mumları gördüğümde içinde hüzünlü ya da hüzünlü hikayeler okuyacağımı hissetmiştim ve bence hikayelerle de uyumlu bir kapak. Okuduktan sonra mumlardaki alevlerin aslında daha büyük olduğunu fark ettim ve kaoağın daha ürpertici olması beni şaşırttı.
İyi Okumalar dilerim
7/10☆
13 Eylül 2022
@nisaninoykusu
