Siyasî tarihimizin çok uzun dönemine ( yaklaşık 70 yıllık) ışık tutan, iki ana karakter üzerinden toplumsal sistemi gülünç sekilde ,tatlı şekilde eleştiren kara mizah türüne nefis örnek sayılabilecek tiyatro eseridir. Çok beğenerek, severek, eğlenerek ve en önemlisi de tipki Nasreddin Hoca fıkralarında sıkça olduğu üzere görülen güldürürken düşündürecek türde bir yapıt.
Iki ana karakterden bahsettik. Efruz bey sinsi,kurnaz, açık göz, duruma ve ortama rahat ayak uydurabilen biri iken çocukluk arkadaşı Vicdani ise tıpkı adı gibi vicdanlı, merhametli, saf, iyi kalpli bir karakterdir. Hayat budur ya; vicdanlilari, iyi kalplileri pek sevmez. Sefayi sürenin cefasini da onlar çeker. Pisliği yaparlar, kiri onlara bulaşır. Böyle bahtsizdir iste ana karakterlerden Vicdanı. Birçok karakter daha var tabi ama hepsi bu iki ana karakteri destekleyici, tamamlayıcı görevdeler.
Sıklıkla değişen yönetimler, darbeler, siyasal gelişmeler ekseninde toplumun da nasil bir değişime uğradığı değişen sokak tabelâlarından bile belli edilmiş zaten. Hep ağlanacak halimize güldüren bir yapıya bürünmüşüz tiyatro eseri boyunca. Dediğim gibi mizansen yönünün yanında düşünsel etkisini lütfen göz ardı etmeyelim. Toplumumuz nice Efruz ve Vicdani'yi barındırıyor zaten. Yabancılık çekmeyiz.
