"Bu okumaları uzun susmalar ve duygularımızın düşünülmeksizin yapılmış yorumları olan karşılıklı birkaç hayranlık sözüyle kesiyorduk; rüzgar bunları da hayallerimizle birlikte alıp götürüyordu."
Kelimeler; hikâyenin sonunda, uzaktan geliyormuş da hüzünle, hatıralarla ve din ile yaşarken dünya işlerini bir kenara bırakmış, içinde yüreğin dahi atamadığı bir göğsün anlamsız sesiyle ruha düşüyor gibiydiler.