Kaldırım taşlarında binlerce ayak izi, Her yağmurda silinir suya karışır, Sonra yeniden oluşur. Rüzgar savurur toza karışır. Kim bilir kaç kez iz bıraktık aynı kaldırım taşlarına? Kim bilir kaçıncı kez toz olup saçlarımızda uçuştu ayak izlerimiz? Biz duyguların akrabasıyız!... Ayrı ayrı yerlerde aynı filme gülmedik mi? Aynı yalnızlıklarda buluşup gizli gizli ağlamadık mı? Belki yan yana geçtik yeşil ışıkta, Belki aynı şeye küfrettik aynı kuyrukta. Boğulmak üzereydim elimi ağzımdan çekip bağırdım, Belki duyar belki duymazsınız. içimdeki taşların pırıltısını görmek için işlenmesi gerekiyordu... Tebessümün umut saçan ışıkları sizinle olsun. (Arka Kapak)
