Hayat kudrete yönelik iradedir diyor Nietzsche. El hak. Fakat irademizi güce şartlandırmadan da hayatımızı yönlendirebilir miyiz? Gerçek; hayat, kudret çemberindeki iradenin kapsamlarından sadece biridir. Erk, yaşamı idame ettirebilmek için elbette gereklidir ancak tek şart değildir. Hakeza hiçbir şey için, hiçbir şey tek şart değildir. İnsanı hayatta tutan bir tek şey değildir, yalnızca bir olgu için yaşanmaz. Evren bir bütün olduğuna göre, onu sarmalına alan ve içinde olan her nesneyi bu bütün dahilinde ele almalıyız. Aksi takdirde hep yarım kalırız, yarımdan da eksiliriz ve hiçliğe doğru yol alırız. Kendi öznelliğimizi kendimizden alıyoruz, doğrudur evrende tekiz herbirimiz ama bu tekillik salt olarak pek bir anlam ifade edemiyor. Her şey birbirine bağımlı ve muhtaç durumda ve hepsi birbirinin tamamlayıcısı konumunda. Ve hep bir bütün bağlamında. Sonuçta hepimiz üstün insanız oysa ne bir fikirden türedik ne de Hitler'in yaratılarıyız. Felsefi bağlamda Güç İstenci okunması gerekli bir eser. Nietzsche'nin aforizmalarında kendimizden olan ve olmayan çok şeyler bulacağız.
