Artık yapabildiğimizi gördüğümüze göre, aynısını bir daha yapmaktan bizi ne alıkoyabilirdi? Ya da canımızın istediği başka şeyleri yapmaktan? Bunu düşününce kendimi öyle iyi hissettim ki!
Tamam, afili birtakım laflarla Freudyen nedenler sıralayabilirim, gidebildiği yere kadar da doğru olur. Ama sen nedenlerin nedenlerini bilmek istiyorsun; işte onu veremem.
Beni sorarsan; suçluluk duygusu. Utanç. Korku. Kendini küçük görme. Henüz küçük yaşlarımda keşfettim ben -hadi acımasızlık etmeyip 'farklı' diyelim- farklı biri olduğumu. Ötekinden daha iyi, daha genel bir isim bu. Toplumumuzun utanç verici diye nitelediği bazı davranışlarda bulundum. Ve hastalandım. Yaptıklarım değildi hastalanmamın nedeni, sanmıyorum. Daha çok toplumun o yüce ve ölümcül işaret parmağının beni göstermesiyle gelen histi... Ve milyonlarca insanın 'Utan. Utan. Utan' diye haykıran yüce sesi. Toplumun farklı olanla baş etme
yöntemi budur."