Gül Yaprağı Kumsalı
Dorothy KoomsonGül Yaprağı Kumsalı Quotes
You can find Gül Yaprağı Kumsalı quotes, Gül Yaprağı Kumsalı book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.
"Sen gittin diye ben hayatımı yaşayamıyorum..."
"Karar verme ve hata yapma şansım olmazsa doğru karar vermeyi nasıl öğreneceğim?"
"Aramaya korkuyordum, çünkü kötü bir şey olduysa, çok kötü bir şey olduğu kesindi."
"...kızların bunları yaşaması gerekmiyordu. Hayatı kararmış, kolu kanadı kırılmış bir anneyi hak etmiyorlardı, çünkü ben zaten babalarıyla evlenecek ve onun metresiyle arkadaşlık edecek kadar aptaldım."
" -Bayan Challey, Bayan Kemini'nin saldırıya uğradığı iddia edilen gecenin ertesinde koşuya neden yalnız çıktığınızı söylemediniz.
-O, şey, uyuya kaldığını söyledi
Bu çok saçma bir bahaneydi, çünkü onu tanıdığım süre boyunca Mirabelle hiç uyuyakalmamıştı, hiçbir yere gecikmemişti. O gün daha sonra mesaj gönderip ayağını burktuğunu, bir kaç gün koşamayacağını söylemişti.
-Evine gidip kontrol ettiniz mi?
-Neden edeyim?
-Ona inandınız mı?
-Neden inanmayayım?
Kadın polis yine gülümsedi,
-Sahi, neden?
Başımı eğdim, hala ceketimin koluna sıkılıyordu canım. Daha da çok sökülmüştü. Sökülüyordu. Her şey çözülüyordu
- Uyuyakalmışım. Sen bensiz git..."
"Konuşmak için derin bir nefes aldı, elimi kaldırıp onu susturdum, başımı iki yana salladım. O sözleri yeniden duymak istemiyordum. Binlerce 'özür' bir şeyi değiştirmeyecekti. Milyonlarca 'seni kırmak istememiştim' şu andaki durumu geri çeviremeyecekti. Bir 'seni seviyorum' kalplerimizdeki hasarı hafifletmeyecekti."
Gül Yaprağı Kumsalı’nın öyküsünü duymuş muydunuz?
Aşk uğruna tüm hayatını feda eden kadının söylencesi mi? Alabildiğine geniş, ıssız bir adayı boydan boya dolaşmış, denizde kaybolan sevdiğini aramış. Aşkı öyle olağanüstü, hayret verici, o kadar derin, güzel ve safmış ki, yürürken sahildeki keskin çakılların kestiği ayaklarından akan kan damlaları gül yapraklarına dönüşmüş ve sahil olduğu gibi kusursuz, kıpkırmızı gül yapraklarıyla bezenmiş. Gül Yaprağı Kumsalı’nın öyküsünü duymuş muydunuz?
Uğruna ölmeye değen bir öykü mü?
"Boşanmak. Bu sözcük başlı başına bir kabustu. Çok büyük, korkulu, aşılması imkansız. En dipte durmuş yukarı, yukarı, daha yukarı bakıyor, ama en üstü göremiyordum. Ne kadar büyük olduğuna dair gerçekçi bir düşüncem yokken nasıl çıkabilirdim yukarı? Everest kadar yüksek olan bu sözcüğün eteğinde durduğum yerde başımı eğip, sonunu, ne kadar uzağa gittiğini görmek, son harf olan A'yı görebilecek miyim diye anlamak için sağıma baktım, ama hayır, çok uzaktaydı, uzayıp gidiyordu. Üstünden aşmak ya da çevresinden dolaşmak veya içinden geçmek mümkün değildi. Ve buradan dehşet verici görünüyordu. Uzun, karanlık tünellerden geçmek için mücadele verecek, tökezleyerek, düşerek, canım acıyarak yolumu bulacakmışım gibi geliyordu ve geri dönmek, belki de sadece, tüm bunları yeniden yaşamak demek olacaktı ve bu sefer daha da korkunç gelecekti, çünkü öbür tarafa nasıl geçeceğimi bilemeyecektim."
"Ansızın bedenimden çıktım, sokak lambasının tepesine kondum, oradan ikimize baktım. Kendimi gayet net görebiliyordum. Bozulan burgu örgülerimi düzeltmek için saçlarımı yıkayıp yeniden örmem gerekiyordu. Cildim matlaşmış, leke leke olmuştu, gözlerim ovuşturup durmaktan kıpkırmızı kesilmiş, sürekli ısırdığım, sıktığım dudaklarım kurumuş, kilo
"TAMIA. O yazarken görebiliyordum, adım ortaya çıkana kadar gökte birleşen görünmez çizgileri görebiliyordum. Ben, adım gökyüzünü kaplayana kadar. 'Görebiliyor musun? Adını orada görüyor musun?'
'Evet, görebiliyorum' dedim nefes nefese.
'Tamam, şimdi iyice bak, net olarak gördüğün zaman gözlerini kapat, adının fotoğrafını çek ve burada sakla.' Parmak uçlarıyla alnıma dokundu. 'Ve buraya.' Sonra da göğsüme, kalbimin üstüne bastırdı. 'Hiç unutma.'
Aklımın bu anıyı saklaması için gözlerimi sımsıkı yumdum, kalbimin de unutmaması için dua ettim.
Aklıma ve kalbime kaydettikten sonra ona döndüm, gözleri kapalıyken onu seyrettim, onun da fotoğrafını sakladım. Ona da aynısını yaptım: Dağınık kahverengi saçları, yumuşacık teni, dümdüz, ince burnu, uzun, siyah kirpikleri, geniş ve kusursuz ağzı. Bu resmi beynime kazıdım, sonra gözlerimi kapatıp, aklımda ve kalbimde, bana yıldızları veren çocuğun fotoğrafını çektim."