Şiir benim için, duyguların kağıt ve kalemle buluşması, ruhtan taşan, dile dökülemeyenin kağıda dökülmesi demek. Mahir bir gönül ve kalemden çıkınca da şiiri hem okumanın hem de dinlemenin ayrı bir tadı oluyor. Merhum Ömer Lütfi Mete’nin tek şiir kitabı olan Gülce de her dizesinde bana bambaşka duygular hissettirdi, beni ihtiyacım olan yolculuklara çıkardı, ruhumun susadığı manzaraları izletti. Kitaptaki şiirleri Leyla Bahsi, Dünya Bahsi ve Mevla Bahsi şeklinde üç başlıkta toplanmış. Leyla ve Mevla Bahsi en sevdiklerim oldu. Şiirler arasında ise en başta Gülce olmak üzere Pervane, Bir İçim Tufan, Gülün Bittiği Yer ve Tanrı Güzeli’ni beğendim. Şiirini tarif etmek gerekirse, kanımızda gezen tüm duyguları samimi bir coşkunluk ve kuvvetle aktardığını söyleyebilirim. Asıl mesleği edebiyat öğretmenliği olan Ömer Lütfi Mete, gazeteci ve senarist kimliğiyle daha çok ön plana çıkan biri, özellikle de Deliyürek, Ekmek Teknesi ve Kurtlar Vadisi gibi ses getirmiş film ve dizilerinin bunda etkisi büyük. Senaristliğinin, edebi kaleminin başarısında da önemli bir payı olduğunu düşünüyorum. Kalemiyle geç tanıştım ama iyi ki tanıştım. Son söz olarak seven sevdiğine Gülce okusun, Gülce okutsun diyor, sizi şiire ve muhabbete davet ediyorum.
