Şeyh Sadi Şirazi, talebelik yıllarına ait şu ibretli
hatırasını nakleder:
Nizamiye Medresesi'nde tahsilde bulunuyordum. Arkadaşlarımdan biri, bana haset ediyordu. Durumu hocama arz ettim. Baştan aşağıya edep numunesi olan hocam, bu maruzatımı işitir işitmez fevkalade hiddet göstererek dedi ki:
Ger o râh-i dûzah girift ez-hasî Ezîn râh-i diğer tü der-vey resî (Eğer o arkadaşın, alçaklığından dolayı sana haset ederek Cehennem yolunu tutmuş ise sen de bir başka yoldan o arkadaşına kavuşacaksın; grybet ederek, sen de ahlâkî olmayan bir harekette bulunmuş oluyorsun.)
Adem oğulları aynı vücudun uzuvlarıdır. Çünkü aynı cevherden yaratılmışlardır. Felek bir uzva elem getirirse, öbürlerinin huzuru kalmaz. Ey başkalarının acısıyla kaygılanmayan, sana insan demek yakışık almaz...