Gülnihal

Namık Kemal
Acayip değil midir? Herkes ölümden korkar fakat kimse sonu ölüm olan yaşamaktan korkmaz. Herkes ölümden kaçar fakat kimse her adım attıkça mezara bir adım daha yaklaştığını düşünmez...
Dünyanın bin türlü felaketi, gönlüme bir katılık getirmişti, içimdeki yaralar gide gide kabuk tutmaya başlamıştı. Hamur durdukça nasıl ekşir, göğerirse vakit geçtikçe gönlümde olan kader de öyle tabiatını değiştirmiş, bütün bütün kine, intikama dönüşmüştü.
Sayfa 13
Reklam
Kızım, sen insan ol! Ferahlığı bu dünyada göremezsen öteki dünyada görürsün!
Sayfa 142
İnsan mevkice yükselirse ne olur? Birtakım insanlar, kendilerini büyük zannederler, değil mi? İnsanlığa hizmet ederse pek çok adamdan büyük olduğunu kendi bilir, vicdanı anlar.
Sayfa 99
Çekemiyorum; çünkü o herkesi düşünüyor, herkes de onu düşünüyor, ben yalnız kendimi düşünüyorum, beni de kimse düşünmüyor.
Sayfa 31
Ayrılık can acısına mı benzer? Ölüm, ayrılık gibi ömür boyunca mı sürer?
Sayfa 127
Reklam
Sen ölürsen anan ağlar İmam iskatını sağlar Kurtlar, kuşlar, kırlar, dağlar Etini yer, ölmeye gör! .. Kazmayı vurdum mezâre Kemik çıktı pâre pâre Can verip aldanma yâre Senden geçer, ölmeye gör!
Sayfa 102
Dünyanın o kadar değeri var mı ki tehlikesinden korkulsun? Ölüm o kadar korkunç bir şey mi ki düşünmeye değsin!?
Sayfa 24
Resim