Gülün Adı
Umberto EcoGülün Adı Reviews
You can find Gülün Adı reviews, Gülün Adı book reviews, Gülün Adı ratings on 1000Kitap.
Eco'nun okuru bilgiye yönlendiren, araştırmaya iten, kitabı bitirip kenara koyunca bile üzerinde düşündüren eseri...
Kitabın kurgusu her ne kadar William isimli zeki bir rahip ve onun yardımcısı Adso'nun geçici olarak gittikleri bir manastirda esrarengiz cinayetleri cözmeleri ile başlasa da; sonraki sayfalarda polisiye bir roman olmaktan, ortaçağda imparatorluk ve kilise arasındaki güç savaşlarını, papa ve papaya bağlılık göstermeyen Hristiyan tarikatlarının kendi arasındaki çatışma ve ayrılıkları, sapkinlıklarını, hırslarını, kibirlerini anlatan tarihi bir kült roman halini alıyor. Adso'nun dilinden yazılan roman aynı zamanda bir anı-roman özelliği de taşıyor.
Eco'nun müthiş kelime dağarcığı ile detaylı betimleme sanatını Gülün Adı'nda da ortaya koymuş. Kitap yedi bölüme bölünmüş , olaydan kopmadan bir sonraki bölümde her şey biraz daha gizem alarak devam ediyor.Okuyucuyu buyuk bir merakla olayların içine çeken , karakterleri ve ideolojileri farklı roman kahramanlarını Okuyucuyu rahatsız etmeden entegre etmeyi başaran, okuyucunun zihnini harekete geçirirken farklı hazları yaşatan bir eser.
Eco kitabın son sayfalarında bir roman yazmanin inceliklerine ve kitabı yazarken başvurduğu kaynaklara, olayların tutarlı olması açısından yaptığı araştırmalara yer vermiş ki ; kendi deyimiyle "Bir roman yazmak istediği için roman yazmak" isteyenlere de küçük bir kaynak oluşturmuş.
Benim için okuması heyecan ve merak verici, yeni bilgilere ulaşmamı sağlamış, her bağlamda katkısı yadsınamaz bir eser oldu ve kütüphanemde bir yerinin olmasından mutluyum...
Çoook uzun ve yorucu bir hikayeden koptum geldim. Zor oldu, okuması, anlaması, sindirmesi... Tuğla gibi kitaptı, zira kolay olmadı.
İçerisinde yoğun tarih, yoğun felsefe olan aynı zamanda -ilahiyatçı olan bana bile fazlasıyla ağır gelen- yoğun dinler tarihi içeren bir kitapla karşı karşıyayız. Gülün Adı bana bir çok şeyi şeffaf olarak gösterdi.
Nihayet okuduğum bu efsane romanla ilgili bir şeyler yazacağım elbette. Ama önce, Dante - İlahi Komedya'da okuduğum ve bildiğim birçok olayın kitapta karşıma çıkması çok sevindiriciydi. Hatta bir yerde Dante'den de bahsedilmişti.
Kitap, zor ama Hıristiyanlık ve din ile ilgilenen kimselerin rahat okuyabileceği şekilde yazılmıştı. Ayrıca eserin
BU DÜNYA TİPİK BİR LABİRENT GİBİDİR. GİRİŞİ KOLAY ÇIKIŞI ÇETİNDİR.
Eğiterek eğlendiren bir kitap okudum!
Gerçekten okurken hem öğrendim hem eğlendim.
Biraz zor bir kitaptı doğru ama ben de zaten zorların müptelâsı birisiyim.
Gelgelelim kitabımıza öncelikle kitapta çok şey hakkında bilgileniyoruz, Hristiyan tarikatları hakkında haddinden fazlaca bilgilendiğimi düşünüyorum. Ayrıca çok fazla eser de görüyoruz; özelikle İslam bilgilerinin eserlerini : İbn Rüşd, İbn Sina, Kindî, Harizmî, İbn Hazm vs. vs. Ki bildiğiniz gibi o dönem batılıların ilim öğrenmek için Arapça'dan Latince'ye canhıraş çeviri yaptıkları dönemdir hali hazırda.
Eserde ki bence en önemli husus mistik bir polisiye olmasından mütevellit gizemli havasıydı. Gizemli kütüphane merakımı kamçıladı. Ortam o kadar güzel tasvir edilmiş ki Orta Çağ İtalya'dasındaki bir manastırdaymışım gibi içine girdim kitabın. Gotik bir tınısı vardı ki beni esere bağladı.
İçerisinde işlenen konulara da değinmek istiyorum. Yoksulluk, gülme ve deccal hakkındaki polemikler vurucu noktalardı. Velhasıl kelam bu eseri öncelikle meslektaşlarım ilahiyatçılara tavsiye ediyorum; Din Felsefesi ve Dinler Tarihi alanında çokça bilgileneceklerine emin olsunlar.
Çokça tavsiye...
"Bizler kitaplar için yaşıyoruz."
Not: Sindire sindire okuyun efenim.
Bir romana, polisiye bir kurguya yerleştirilen bir ortaçağ Avrupası. Bu tarz kitaplarda yazarın kurguyu, bilgi aktarımının bahanesi olarak kurduğunu düşünürüm. Çünkü edebiyatla süslenmedikçe benim gibiler nereden merak edip de araştırmak zahmetine girecek?
Henüz bir papazla bir kardinalin bile farkını tam olarak bilmeyen ben için türlü türlü
Gizemli bir Orta Çağ romanı...
“Bir roman yazdım, çünkü canım bir roman yazmak istiyordu.”
Orhan Pamuk’un “Benim Adım Kırmızı” eseriyle Umberto Eco’nun “Gülün Adı” romanı arasında ne gibi bir ilişki var? “Çalıntı” meselesine dair şu videoyu buraya bırakıp yorumuma başlıyorum:
youtu.be/M-CVb4B5OSk
Aslında klasik bir Ahmet Ümit polisiyesi tadında “Suç Manastırı” veya