Büyük şairimizin diğer yandan da başarılı bir hikâyeci olduğunun kanıtı olan bu kısa hikayeleri derleyen edebiyatcımız, merhum Erdal Öz, kitap başlığı için aynı şairin o ünlü mısrasını kullanmayı çok istemiş, sonra efendim, kitap basıma girmeden evvel Öz, rahmetli olmuş sonra da arkadaşları, merhumun bu isteğini muhakkak yerine getirmek istemişler ve kitap başlığımız oluşmuş, şair ise şöyle diyordu:
"Her mihnet kabulüm, yeter ki
Gün eksilmesin penceremden!"
Yurdumuzun yirmili, otuzlu, kırklı yıllarındaki kırsal yaşamından Sabahattin Ali öyküleri ile bir hayli bilgi sahibiyiz derken, bu dönemlerdeki kentsel durumdan ise buradaki hikayelerden fikir sahibi olabiliyoruz. Cahit Sıtkı duygusal adam malûmunuz, yaşamak kadar ölmeyi de kafasına takıyor ve yaşamaya aradığı kadar ölmeye de anlamlar arıyor, derken, insanların dış görünümlerine dikkat ediyor fakat bu kimin umrunda, onun için önemli olan insanların hangi duygularda yaşadığı... Bu hikayeleri bilenler bilirler, şairimizin kadınlara verdiği önem, burada pekala anlaşılıyor, Tarancı, dostumuz, aşka - gönül işlerine hep değer veriyordu, derken efendim, burada kullanılan anlatım dilini okurun çok beğeneceğini düşünüyorum. Hikaye anlatıcımızın bir şair olması, anlatılan hikayeleri fevkalade kıymetli kılıyor, nasıl desem, okur hemen bitmesin diye hızlı hızlı okumaya kıyamıyor. Okuduğunuzda bana hak vereceksiniz.
İyi okumalar...
