Her insanın geleceği geçmişten izler taşır. Çelişkiler, açmazlar, soğukluklar, hayal kırıklıkları, yengiler, yenilgiler, nefret ve sevgi. Keşkeler, belkiler… Ölçüsü farklı olarak… Bir şeylere karşı duran, hayat denilen uzun cümleyi sıra bağlı kurup, noktayı koymadan, gün sönümüne yakın on iki kadın. Değişik yaşam biçim özel öykülerinden sıyrılıp yüreklerinde yeni şeylere başlamanın tatlı telaşıyla geçmişin peşinde, özlerine doğru bir koşu tutturdular.
Bireysellikten uzaklaşarak, derinleşip büyüyen, artıp üreyen yalnızlığa yüz vermemek için doludizgin başladıklarına devam ettiler. Umulmadık güzelliklerin hâlâ olabileceği bilinciyle, korkularının, yorgunluklarının, bezginliklerinin özrünü yeniden, yeniye başlamak umuduyla otadılar. Kendilerine sakladıklarını, kapanmış yaralarını rahatça deştiler. Başarısızlık deneyimlerini öğretici yenilgiler olarak kabul ettiler. İç hesaplaşmalarını, komik olayların içine gömerek paylaşmakta sakınca görmediler. Günün son kızıllığının lacivert geceye teslim olmasına gün sökümüne yakın zamanda örselenmeden açan çiçek oldular.
(Tanıtım Bülteninden)
