Dünleri düşleri kadar temiz
Yürekleri umutları kadar aydınlıktı
Çocuktular...
Hep bir ağızdan türküler söylediler
Sevdayı türkülerden bellediler
Masumdular...
Yar yanağından gayrı ne varsa paylaşıp
Ben yok biz varız dediler
Kararlıydılar...
Evde, masa başında, fabrikadaydılar
Nerde bir mazlum, onun yanındaydılar
Ay ışığı ile yetinmeyip güneşe koştular
Çoktular...
Unuttular BİRliğin çokluğunu yollara ayrıldılar
O bizden değil deyip tek tek yitenlere sustular
Hiç bitmeyiz sandılar bir de baktılar ki
Yoktular...
Büyük depremlerin artçılarıda büyük olur, paldır küldür yuvarlanırken kendi merkezine, kanar, bazen yüzün gözün kırılır, bazen elin kolun
Öyle bir dibe vurursun ki, yüzleşirsin kendinle, özgürleşirsin fikirlerinde, maviye döner düşlerin de.