Günahkar Tanrıçalar
Türkan ÖnderQuotes
Tartışmak kavga değil sorunlara çözüm arama çabasıdır; vazgeçmek istemiyorum iniltisidir.
Aydın aydınlatandır, aydın alkışa ihtiyaç duymayandır...
Çocuklar sakladım koynumda, gülmeyi unutan
Baharlar sakladım düşlerimde, yeşile hasret kalan
Umutlar sakladım kâğıtlara, yarınlarda hükmü olmayan
Hayat mutluluk arayışında, ikinci şansın olmadığı bir Rus ruleti idi: yaşanan, yapılan her şeyin sonucu sonsuzdu.
Büyümek ne sancılı şeydi...
Var olmaya çalışırken,
Çocuklarda yok olmak gibiydi.
Körpe bir fidanın rüzgâra kanıp,
Her düştüğü yerde dallar uzatmak isterken gökyüzüne
Yeniden sarılması gibiydi.
Ta ki kök salıncaya kadar
O zaman yeşeriyordu ancak dallar,
Unutularak fırtınada kaybolan fidanlar
Yenik düşse idi küçük fidan korkularına
Düştüğü ağacın altında kalsaydı en güvenli yer olsa da
Kendi ormanını kuramazdı asla.
Gittiğim bütün yollar karanlıklarda son buldu; enerjim, umudum azaldı umuda uyandığım her sabahta.
Dünleri düşleri kadar temiz
Yürekleri umutları kadar aydınlıktı
Çocuktular...
Hep bir ağızdan türküler söylediler
Sevdayı türkülerden bellediler
Masumdular...
Yar yanağından gayrı ne varsa paylaşıp
Ben yok biz varız dediler
Kararlıydılar...
Evde, masa başında, fabrikadaydılar
Nerde bir mazlum, onun yanındaydılar
Ay ışığı ile yetinmeyip güneşe koştular
Çoktular...
Unuttular BİRliğin çokluğunu yollara ayrıldılar
O bizden değil deyip tek tek yitenlere sustular
Hiç bitmeyiz sandılar bir de baktılar ki
Yoktular...