Nobel ödüllü Necip Mahfuz' un 'manevi oğlum' dediği Gamal Gitani,, çağdaş Mısır edebiyatının en önemli adlarından biri. Bütün dünyadaki okurları, onu, öncelikle 'zaman' kavramıyla oynadığı, belirsiz zamanların öykülerini bir araya getirdiği yapıtlarıyla tanıyorlar. Yazar, Günbatımının Çağrısı' nı da Doğu' nun anlatı geleneğinin izini sürerk bilinmedik çağlara dair, iç içe geçen masallarla örmüş. Günlerden bir gün, Kahire' de yaşayan Ahmed bin Abdullah, bir ses duyar: "Git!" demektedir biri ona. Ahmed bin Abdullah, bu çağrıya uyarak günbatımına doğru ilerlemeye başlar. Sesin kaynağı belirsizdir, belki Ahmed' in kendi yazgısıdır bu ses, kendi gönlüdür seslenen. Güneşi kucaklamaya giden bu yol, onu çöllere, vahalara götürür. Ahmed bin Abdullah, kuşların dilini, toprağın, yıldızların gizlerini bilen bilgelere, güzel kadınlara rastlar; aşkla tanışır. Belli bir yaşta cinsiyet değiştiren insanların yaşadığı bir ülkede, onu efendi olarak kabul edeler. Ama onun için süreklilik ya da huzur yoktur; nereye gitse günün birinde, aynı karşı konulmaz buyruk onu yerinden eder: "Git!" Yolculuğun son durağında, Cemal bin Abdullah adında bir kâtip, Ahmed' in başından geçenleri yazmaya başlar. Gamal Gitani, bu romanında kurduğu hayal evreninin içinde, günümüz dünyasının iktidar, yönetme, yönetilme gibi kavramlarını sorguluyor.
