Rönesans'tan bu yana,Tanrı dünyadan elini eteğini çekti ve yazı onun özünün gizli anlamını yorumlayan mütercimlik rolünden sıyrıldı. Böylece, yazı her tür erkin kaynağı, büyük üretici durumuna geldi. Michel de Certeau tarihin bu yeni betisini ifade etmek için sürekli ve yeniden okumaktan ve yorulmaktan hiç vazgeçmediği eserlerden biri olan Robinson Crusoe'daki mitlere özgü bir deyişi kullanmayı düşündü: Bundan böyle 'yazının öznesi efendidir ve dilden başka bir araca sahip olmayan işçi de Cuma'dır.'
