-çevrelerindeki konumu ve yerlerini korumak adına, sürekli olarak bireyselliklerinden vazgeçen sahte kralların, sahte bilgelerin, sahte kahramanların, sahte azizlerin yaptıkları gibi- hep başka bir kişilikle görünmek uğruna kendi özünü durmadan ayakları altına alması, mutluluk değildir.