Güneşi Uyandıralım José Mauro De Vasconcelos

“José Mauro De Vasconcelos” “Güneşi Uyandıralım” kitabı ile tekrar karşımıza “Zeze” karakterini çıkarıyor. Zeze yine bildiğimiz Zeze… Devasa bir hayal gücü... (Hayal gücü o kadar yüksek ki bazen hayal ettikleri şeyleri okurken karıştırabiliyorsunuz.) Yine hüzünlü bir Zeze… Yine yaşamdan bıkmış bir Zeze… Ve yine umut dolu bir Zeze… “Şeker Portakalı” ile çocukluk dönemini okuduğumuz Zeze’nin şimdi ise ergenlik çağındaki yaşamını okuyoruz. Şeker Portakalı’nda olan yaramazlıklar, komiklikler ve hayaller yine burada da var. Kitabın ilk 50 saylayasına gelene kadar size aynen Şeker Portakalı tadını veriyor. Fakat sayfalar ilerledikçe nedendir bilmiyorum, o tattan uzaklaşmaya başlıyorsunuz. (Muhtemelen Zeze’nin yaşından dolayı yaptığı yaramazlıkların sayısının azalması ve büyüdüğü için hayal dünyasının temel taşlarını yavaş yavaş terk etmesi olabilir. ) Yani eğer oran verecek olursak içindeki “Şeker Portakalı” tadı yüzde 70’lerde diyebiliriz. Ben kesinlikle Şeker Portakalını okuyan herkese aynı zamanda serinin diğer kitaplarını da tavsiye ediyorum. Her ne kadar geri kalan iki kitapta Şeker Portakalı kadar kaliteli olmasa bile. Tek başlarına dünya sırlamasına girebilecek eserler. “Güneşi Uyandıralım” kitabı da böyle çok kaliteli ve akıcı bir eser olmuş. “Güneşi Uyandıralım” ile “Şeker Portakalı”nın arasındaki farklara bakarsak: Zeze kendi ailesinden alınıp farklı bir aileye veriliyor. ( Kendi ailesinden çok fazla şiddet gördüğü ve mutlu olmadığı için aslında durumundan memnun görünüyor.) Fakat Zeze bu ailede yine istediği sevgiyi göremiyor. Her zaman dediği gibi sevgisiz yaşanmaz ki. Zeze zaten yaşamak istemiyor. Aradığı şey tekrar sevgi oluyor. Sevgiyi aradığı için tekrar hayal dünyasını zenginleştirmeye başlıyor. Gerçek hayatta bulmadığı sevgileri kendi dünyasında kurmaya başlıyor. Siz de hemen o dünyaya girmeye başlıyorsunuz. Yeni arkadaşlarımız karşımıza çıkıyor. Kurbağa, Dadada, Maurice Chevalier, Fayolle…
Yeni Arkadaşlarımız ve yeni çevremiz; aynı hayal dünyamız ve Zeze… Keyifli okumalar.

Küçüğüm...Miniğim...Zezecim büyüyor...
Hayatın içinden geçerek büyüyor...Acılara dayanarak,haksızlıklara uğrayarak,özlemlerini içinde büyüterek,düşlerini gerçekleştirerek,dostlarını severek,pişmanlık nedir bilmeden büyüyor benim Zezem...
Oda hepimiz gibi hayattan payını alarak,kaçınılmaz olan sondan,büyümekten kaçamıyor...
Hiç sevmediği kurbağayı Yüreğine koyacak kadar kocaman yüreğiyle,düşlerinin peşinde koşmaktan vazgeçmeyerek gülümsüyor Zezem bana...

Hayattan tek isteği sevgi Zezenin...Sen gibi,ben gibi,herkes gibi...Sevgiyi bazen yüreğinde,bazen hayallerinde,bazen gerçeklerde bulmaya çalışarak arıyor...
Tıpkı oğluma sarıldığım gibi,onu sevdiğim gibi,öpüp kokladığım gibi seni de sevmek,koklamak,sarılmak istedim Zezem...Sevgiyi başka yerlerde neden arıyorsun ki...En büyük sevgi sensin kuzucuğum...Senin yüreğinde,gözlerinde,düşlerinde o sevgi...Koskocaman hemde herkese yetecek,herkesi sarıp sarmalayacak kadar...
Hadi Zeze uyandır yüreğinde ki güneşi...Güneş senin yüreğinde...

Hayallerinden vazgeçmeyenler...İçinde ki çocuğu öldürmeyenler...Hayattan tek isteği sevgi olanlar...Burda mısınız...
Selam olsun hepinize...

Şeker Portakalı'nın o minik Zezé'si ergenlik çağına geliyor ve hiç bitip tükenmek bilmeyen içindeki Cururu Kurbağası Adam ile hayallerini gerçekleştiriyor. Kitap Şeker portakalı kitabı kadar olmasa da içerisinde o yaşta ben de olsam aynı şeyleri yaparım. Diyerek insanı içine çekiyor. Duygu yüklü güzel bir kitap. Mutlaka devamı olan Delifişek kitabını da okuyacağım. Bu kitabı okumamı tavsiye ettiği için Rogojin hocama teşekkür ediyorum.

Yeniden bir çocuğum. Düş gören bir çocuk. Yalnız bir çocuk. Niçin büyümeli? İstemiyorum.Hiçbir zaman istemedim. Ama zaman durdu, ben devam ettim. Aslında, kimse insanların acıya katlanma gücünü bilemez. Tek bilen kendi yüreğimizdir. Ve neye yarar?
Kitap Şeker portakalı kitabı kadar olmasa da içerisinde o yaşta ben de olsam aynı şeyleri yaparım. Diyerek insanı içine çekiyor. Duygu yüklü güzel bir kitap.

Şeker Portakalı'nı yıllar önce ve defalarca okumuş biri olarak bu kitabı bitirdiğimde, Zeze'yi hala 5 ve 6 yaşında bir çocuk olarak gördüğümü hissettim. Hep 'yığınla şey uyduran küçük bir şeytan' olarak kalmasını istedim. Kalbinin üstünde duran kurbağası yerine, şarkı söyleyen kuşunu tercih ettim. Bu kitapta anlaşıldığı üzere Zeze de aynı şeyleri istemiş. Büyüyüp kendi güneşini nasıl uyandıracağını unutmak yerine, hayalinde istediği babasıyla yaşamayı yeğlermiş.
Zeze'nin ileriki yıllarda neler yaşadığını şimdiden merak ediyorum.

Jose Maure De Vasconcelos'un bu kitaplarındaki baş karakter olan Zeze'nin yaşam hikayesini okuduğumuzda, yazarın kendi öz geçmişindeki belirli olayları karakterimize uyarlayarak okuyucuya sunduğunu görmekteyiz.

Jose Maure De Vasconcelos
Şeker portakalında Zeze'nin çocukluğundan, ikinci kitap olan Güneşi Uyandıralım da ise delikanlılığa attığı ilk adımlardan bahsetmektedir.

Sevgiden yoksun yaşayan karakterimiz Zeze bu kitapta kendisini ve çevresini keşfetmeye başlıyor. Ayrıca bitmek bilmeyen hayalleri ve hayali karekterleri ise Zezeye eşlik ediyor.

Size Zezé ile birlikte güneşi uyandırmaya gittiğimi söylemiştim. Zezé sonunda güneşi uyandırabildi. Yani Zezé artık bildiğiniz yaramaz çocuk değil olgunlaştı büyüdü ama hala üzgün ve acı çekiyor. Ben Zezé' nin hayali arkadaşlarına hayranım, Zezé' nin eğer hayali arkadaşları olmasaydı, çocukluk düşleri olmasaydı, hayata tutunamazdı. Zezé' nin artık bir şeker portakalı yok ama bir kurbağası var, onun yüreğinde yaşıyor ve Zezé'yi hayatta tutuyor.
Bu kitapta Zezé artık küçük bir çocuk değil büyüdü, ama hala hayal gücü yerinde. Zezé hayal gücünü kaybetmediği sürece yaşama sımsıkı tutunabilir buna inanıyorum. Ben şimdi de Zezé'nin Delikanlılık yıllarına gidiyorum. Size de okuduğunuz için teşekkür ediyor ve okumanızı tavsiye ediyorum.

Zeze nin 2.serüveni. Seker portakalını sevdiğim kadar sevemedim. Çünkü şeker portakalı daha samimiydi. Sanki zeze de büyüdükçe samimiyetinj kaybediyor gibiydi. Artık çocuk değildi. Okumaya değer bir kitap. Zeze nin değişimini görmeye değer...

Haydi güneşi uyandırma vakti Zeze! Minik Zeze'miz yavaş yavaş olgunlaşıyor,kendini iyice tanımaya keşfetmeye başlıyor..
Aslında, kimse insanların acıya katlanma gücünü bilemez. Tek bilen kendi yüreğimizdir. Ve neye yarar?

Şeker Portakalı kadar güzel bir kitaptı. Zeze'nin hüznü kitap boyunca insanı derinden etkiliyordu. Yüreğine yerleşen kurbağanın 'Güneşi uyandıralım.' demesiyle başlayan hikaye Zeze'nin türlü yaramazlıklarıyla devam ediyor ve bir de Zeze'nin düşündeki Maurice' in Zeze'yi ziyaretleri... Zeze, ünlü aktris Maurice'i babası olarak düşlüyor. Zeze'nin düşleri ve yaşamın gerçekliğinin birleştiği bir kitaptı. Son sayfaları okuyup tüketmek istemedim ve aynı zamanda sonunu merak ettiğim için de okuma isteği duyuyordum. Üçüncü kitap, Delifişek'i en kısa zamanda edinmeyi düşünüyorum.