Bahaettin Karakoç 'un bütün şiirlerinde İslâmî-Milli îman ile birlikte bir dil saltanatı da göz doldurmaktadır. Bu dil: Türk edebiyatının bütün devirlerinden, tekke ve halk edebiyatından, türkülerden, destanlardan, Dede Korkut Sözlüğünden ve Güneydoğu Anadolu ağalarından devşirilmiştir. Söyleyiş gücü üstün ve bir hikâye fonuna dayalı şiirleri de olan Karakoç, halkımızdan hiç kopmayarak ve özentiye düşmeksizin halkımızın dünyasını anlatabilen ilk şairlerdendir.
Bahaettin Karakoç için bir "kelime virtüözü" denilebilir. Muhteva itibarı ile önceleri söylenmiş, enine boyuna işlenmiş konular ele alsa bile sadece kendine has bir orijinal kelime dünyası kurarak fevkalâde çarpıcı ifadelere ulaşmaktadır.
Bahaettin Karakoç'un şiiri çok boyutludır. Ne mekâna ve geometriye, ne de zamana sığar. Bir masal kuşu gibi zamanları ve mekânları delip geçer. Belki de şiire "çok boyutlu" demek de doğru değildir; ona "boyutsuz" veya "boyutlar üstü" demeliyiz. Muhtevası için olduğu kadar, şekli için de bu ifâdeleri kullanabiliriz. Hecenin bildiğimiz ölçüleriyle yazılan şiirlerde bile bu "boyutlar üstü" havayı hissederiz. Ölçüden, vezinden uzaklaştığı zaman ise Karakoç'un mısralarını tutmak mümkün değildir. Şekle, şeklin kalıplarına sığmıyor Karakoç, yatağında sakin akan bir nehir değildir; aşıp taşan bir sele benzer. Mısrâları tutamadığınız gibi kelimeleri de yakalayamazsınız; uçup gider ellerinizden.
Güneşten ÖteBahaettin Karakoç · Ocak Yayınları · 19958 okunma
