Güneydoğudan Öyküler

Astsubay

Astsubayların bu ordunun hamallığını yaptığını öğrendiğim gün, subaylar adına utandım. Kanunen sahip olmaları gereken tüm hakların en azını, en kötüsünü, en yetersizini alabildiklerini gördüğüm gün canım sıkıldı.

Sayfa 256 - AlfaKitabı okudu

Mete

İşte en çok bu ilk geceden nefret ediyordum. Oldum olası hep ilklerden nefret ettim. İlkokuldaki ilk günümden, askeri okuldaki ilk günümden nefret ettim. Uğruna sekiz yıl dirsek çürüttüğüm o rütbeleri taktığım ilk günüm bile sıkıntılı geçti. İki küçük yıldız omuzlarıma ağır geldi.

Reklam

Mete

Doğumunda eşinin yanında olamayan Çakmak 5, ikisini de bir süre daha göremedi. O tepeden o tepeye dolaştı durdu timiyle. Milyonlarca adım attı, defalarca kumanya yedi, sayısız mermi attı. Birçok gece gökyüzündeki binlerce yıldızı saymaya çalıştı. O günkü operasyon bir hafta sonra bitti. Karakola döndüğümüzde de Çakmak 5'in timlerinden birine baskın yapan teröristler dokuz askerini şehit ettiler. Çakmak 5 de yeni doğan oğlunu görmek için izne gitti . Bindiği helikopter, baskında şehit olan askerlerin cenazelerini taşıyan helikopterdi.

Mete

Mevzide benden başka iki asker daha vardı. Birinden hiç ses alamıyordum. Diğeri ise beni kucağına çekerek üzerime kapandı."Dayanın komutanım, ölmeyin!" diye ağlıyordu. İşte öleceğimi o an anlamıştım. Kelime-i şahadet getirmeye başladım. "Demek böyle oluyor." diyordum. "Böyle lanet bir havada böyle lanet bir yerde mi öleceğim?" diye içimden geçiriyordum.

Sayfa 101

Mete

Askerlerim bir yandan sürekli tetiğe basıp şarjörlerindeki mermileri bitirirken, diğer yandan bayram çocukları gibi çığlık atıyordu. Ortalık tam bir cehenneme dönüşmüştü. Kimse kendi ateşini bile duymuyordu.

Mete

Gülüyordu. Bu şekilde geçirdiğimiz birkaç dakikadan sonra, kobraların görünmesiyle de havan atışı durmuştu.