Kitabı okumamış olanlar bu incelemeyi okumasın, baştan uyarıyorum.
VE OKUMAYAN HERKESE KİTABI ÖNERİYORUM!!DAHA DOĞRUSU SERİYİ.
Aman Allahım ne kadar çok boşanma, hüzün vardı bu kitapta ne kadar çok!!
Melis, kuzum, neler çekiyor, yazık! Ama bir o kadar güçlü...
Sıla'm, kıyamam ben sana! Bir kadının başına gelen en acı ikinci şey bu olsa gerek, birinci evlat acısı diye düşünüyorum.
Ama....
İyi haberler de var!
Dilek, canım benim ne zorluklar atlatmıştı geçen kitapta. Artık Derya'sına kavuştu canım benim...
Hoş geldin Cengiz! Esin ve Selçuk'u kızdırma tamam mı?
Sude Mey!! Sırma'nın kendisi gibi, cıvıl cıvıl, neşeli olursun sen bence. Annene ne kadar da benziyorsun, daha bir yılını doldurmadan!!!!
Ve Selin...
Selin....
Özgür ve Serra'nın gözbebeği, minicik Selin!!!! Ben seni yerim!!!
Ama...
Serra bu kitapta sevindiği kadar üzüldü de. Ben sana kıyamam... Cevat dede'nin vefat ettiği kısımda ağlamayan var mı? Var mı o kadar taş kalpli biri? Serra''mın her derdine ortak olmuş, çare bulmuş Cevat dedenin ölümüne, var mı hüzünlenmeyen?
Bu kitapta çok gözyaşı döktüm, güldüğüm gibi.... Bu kitap kurgu değil, işin acı tatlı karışık yanı.
Hepsi gerçekte insanların yaşadığı şeyler.
Kahkalar da...
Ağlamalarda...
Minik, şirin bebekler...
Ve ihtiyor, tontoş neneler, dedeler...
Ölüm ve doğum...
Geçmiş ve gelecek...
İç içe.
Şimdi ise, önüme bakmam gerek!! İşte bu böyle bir kitaptı. Duygu yüklü, anlamlı...
