Kitap, edebiyatımızın çok değerli bir eleştirmeni, yazarı ve denemecisi olan Nurullah Ataç'ın deneme türünden olan bir eseridir. Kitabın yazılması üstünden yetmiş beş sene geçmiş olmasına rağmen sanki dün yazılmış gibi zevkle okunan canlılığını ve diriliğini yitirmeyen bir eser olduğunu belirtmek isterim. Yazarın kendine has bir üslubu olduğunu düşünüyorum. Biraz huysuz, hırçın ve yerine göre patavatsız. İlk başlarda biraz yadırgamıştım bu durumu ama kitabın ilerleyen sayfalarında alıştım. Yazılan çoğu denemeler edebiyat, yazar ve şairler üzerine. Yazarın üstünde en çok durduğu konu ise Türkçe, Türkçe dilinin sadeliği ve Türkçede yabancı kelimelerinin kullanımı. Çünkü yazar özelikle Türkçe konusunda çok hassastır. Hatta Türkçeye takık biri olduğunu söyleyebilirim. Kitabın bazı yerlerinde çok eğlendiğim, beğendiğim kısımlar ve beni düşündürten tarafları olsa da bazı bölümlerinde sıkıldığımı söylemek isterim.
Yazarın bazı düşünceri ile benim düşüncelerim arasında zaman zaman ters düştüğümüz oldu. Mesela "Samimilik Üzerine" adlı denemedeki düşünceleri bana biraz ters geldi yazarın kendisine gönderilen kitabın yazarına karşı yersiz ve biraz da haksız bir şekilde eleştirdiğini düşünüyorum. Ama başta da söylediğim gibi yazarın biraz huysuz bir tarafı da var. Ne yapalım onun kişiliği de bu şekilde ve böyle kabul etmek lazım. Velhasılıkelam ben kitabı beğendim okurken zevk aldığım bir kitap oldu zaten deneme türünde olduğu için ve yazar sanki sizinle sohbet edercesine yazdığı için sıkılmadan okuyabileceğinizi düşünüyorum. Ha birde Türkçeye devrik dili kazandırmış biridir.
Günlerin Getirdiği - Sözden Söze
