Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
Düşük Puanlı Günlük Yorumları ve İncelemeleri
Düşük Puanlı Günlük sözleri ve alıntılarını, düşük puanlı Günlük kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
8.810 üzerinden
Yazar öldükten sonra arada sırada günlük not olarak aldığı düşünceleri derleyip bir kitap yapmışlar. Arada açık zamanlar ve sonu olmayan bir bitişi var. Oğuz Atay okudukları, yaşadıkları ve düşündükleri ile çok kalifiye bir insan fakat yazarlığına düşündüklerini aktarırken kalemi olgunlaşmadan vefat etmiş birisi olarak düşünüyorum. Belkide köşeyi dönmek gibi bir amacı olsa ilk kitabından öyle bir eser ortaya çıkarırdı ki herkes hayranlık ile okuyabilirdi ama Oğuz Atayın çok farklı bir amacı varmış. Derdi bi nebze olsun kendisini okuyanları eğitebilmek, sorulata bilmek. Okuyucusu araştırsın, baksın istiyor, körü körüne bir fikrin ardında gitmesin istiyor. Bilmiyorum benim hislerim benim anladığım bu, belkide diğer okuyucular çok farklı şeyler görüyorlar ama şundan eminim ki Oğuz Atay ile arkadaş olmayı oturup sohbet etmeyi çok isterdim. Mekanın cennet olsun Tutunamayan'ların öncüsü.
306 syf.
6/10 puan verdi
Kitabi edindiğim de beklentim Türk edebiyatında en beğendiğim yazarlardan olan Oğuz Atay'ın okunma kaygısı olmayan samimi duygularını yakalamak, ruhsal bunalımlarını hissetmek, özel hayatına az da olsa dokunabilmekti.
Kitabın giriş cümlesini çok beğenmemle beraber genel olarak kitap beklentilerimi karşılayamadı. Kitap günlükten ziyade Oğuz Atay 'ın eserlerini yazarken yaptıgı taslak çalışmalardan oluşuyordu. Ayrıca bir makale çalışması, korkuyu beklerken kitabında yer alan babasına mektubu ve küçük bir kısımda da Türk edebiyatında bazı yazarlara ilişkin fikirler ve Türk edebiyatının kişilik sorunu yer almaktaydı.
Kitap Oğuz Atay' ın kalemının değmiş olması, sonunda bir fotograf albümünün bulunması bakımından değerli olmakla beraber, benim gibi beklentileri olup kitabı okumak isteyen arkadaşların hayal kırıklığına uğramamak için bu beklentilerinden sıyrılarak kıtaba başlamalarını tavsiye ederim.
Herkese iyi okumalar dilerim.
Kitabın bir sayfası kitap sayfası diğeri yazarın günlüğünün sayfası. Yani yazarın yazısını da nasıl yazdığını da görmüş oluyoruz. Yazar başlarda Sevin ve Londra’dan bahsediyor ama sonrasında hep kitaplarının taslağını yazmış. Genel olarak imla kurallarına dikkat etmesi ilgimi çekti ama neden bu kadar İngilizce kelime kullandığını anlamadım. “Babama Mektup” ve “Türkiye’nin Ruhu” projelerinden bahsediyor. Keşke onları da yazsaydı,yazabilseydi; sadece onları değil başka kitaplar da yazsaydı. Bir kez daha üzüldüm bu kadar genç vefat edişine çünkü ne yazsa okurum dediğim bir yazar. Bir Oğuz Atay daha yok edebiyatta…
Kitap, diğer kitapların spoiler veren hali gibiydi. Taslak niteliğinde yazılmış bir kitap. Sürekli kitaplardan bahsediliyor. Kitapların konusu, kişileri ve diyalogları yer alıyor. Kitabın ortasında edebiyat dönemlerinden bahsediliyor. Halit Ziya'nın romancılığı konu ediliyor. İki günlük var. Sonlarına doğru ikinci günlüğe geçiyor. Düşündüğüm gibi değildi. Daha çok özel hayatından bahsettiği bir günlük hayal etmiştim. Tamamen kitaplardan ve edebi konulardan oluşan bir günlük.
43 yaşında hayatını kaybeden büyük yazar Oğuz Atay'ın hastalıkla boğuştuğu yıllarda, hayatını ve iç çekişmelerini dile getirdiği, kendisiyle ve yalnızlığıyla hesaplaştığı bir eser mahiyetinde Günlük. Aynı zamanda usta yazar eski eserleri ve yazmayı düşündüğü kitaplar ile ilgili notlardan da bahsetmiş. Doç. Dr. Oğuz Atay'ı daha yakından tanımak isteyen okurları için değerli bir kaynak.
Oğuz Atay'ın kendi romanlarını tasarlayıphenüz yazmadan önceki düşüncelerini, fikirlerini ana hatlarıyla kaleme aldığı bir çeşit taslak diyebiliriz bu 'günlük' kitabına.
kitap da Oğuz Atay ın el yazısının olması çok güzel ama kitap gerçekten Oğuz atay ın günlüğü olduğundan edebi açından çok iyi değik zaten öyle bir çabası olması gerekmiyor dolayısıyla Oğuz Atay ın bir romanını okuduktan sonra bu kitabı okumak çok daha iyi olucaktır.Oğuz Atay düşünce şeklini nedenini ve yaşadığı olaylar ile ilgili bir çok bilgi çıkarılabiliyor.
Yazarın daha önce Tutunamayanlar, Tehlikeli Oyunlar ve Korkuyu Beklerken kitaplarını okumuştum. Bu kitabı onlara göre oldukça farklı.
Günlük, Tutunamayanlar kitabının Selim karakterine selam göndererek başlıyor.
"Selim gibi günlük tutmaya başlayalım bakalım. Sonumuz hayırlı değil herhalde onun gibi."
Kimseye söyleyemeden, içimde kaldı, kayboldu." dediğim düşüncelerin, duyguların aynası olsun. Kimse dinlemiyorsa beni -ya da istediğim gibi dinlemiyorsa- günlük tutmaktan başka çare kalmıyor. Canım insanlar! Sonunda, bana, bunu da yaptınız
Sözleriyle başlayan kitabı açıkçası ilk etapta biraz çekinerek okumaya başladım. Oğuz Atay'ın iç dünyasını, duygularını, düşüncelerini okurum herhalde diyordum. Belki i zaman bu dahi yazarı anlayabilirim, kafası kırıklardan demem diyordum. Ancak beklediğim gibi olmadı. Yazarın günlüğü bile bir edebiyat zenginliği. Yazdığı kitaplar ile ilgili notlarından, planlarından, okuduğu kitaplardan, yazarlardan bahsediyor. Toplumu, kültürü, Osmanlı'yı yeriyor. Az biraz siyaset yapıyor. İstisna olarak belirteceğim babasına yönelik bir kısım vardı ki kitapta işte orada bir duygusallık gördüm diyebilirim.
Ey talih! Beni kendi ülkemde bir yabancı gibi yalnız bıraktın.
Kitapta geçen bu cümle ise bence yazarı anlatan cümledir. Oğuz Atay farklı bir yazar, okuduğum kitaplarını ileride tekrar okumayı düşünüyorum
Günlük, bilinen ya da tahmin edilen bir kitap değil bence. Bence ismi gibi günlük de değildir. Günlük niyetiyle başlanmış sonra hem günlük olarak hemde ajanda veya not defteri olarak kullanılmıştır. Oğuz Atay'ın ruh dünyasına yeni bir kapıdır.
Tekli sayfalarda yazarın kendi el yazısı çiftli sayfalarda ise edit hali yer almakta. Kitabın sonunda ise yazarın ve ailesinin fotoğraflarından bir kaçı yer almakta.
Günlük'ün ilk yazısında tarih 25 Nisan 1970'i, son yazısında ise 29 Ocak 1977'i gösteriyor. Günlük'e yazdığı son notları da Londra'da yazmış.
Kitapta Tutunamayanlar'dan, Tehlikeli Oyunlar'dan notlar var. Oyunlarla Yaşayanlar'ın müsveddeleri bu günlükte yer alır.
Atay, yazmaya devam ettiği Eylembilim ile ilgili düşüncelerini not etmiş. Lakin Eylembilim tıpkı bu kitabı gibi Oğuz Atay'ın ölümünden sonra basıldı.
Günlük'ün ölümünden sonra yazılmasına pek üzülmedim. Çünkü, bence hiç kimse, günlüğünün edebi bir metin nazarında basılacağı düşünmez. Çünkü günlüğün sonu yazarın ölümüyle başlar. Ölene dek yazılması düşünülen notların, ölmeden önce basılacağı fikri pek vuku bulmaz yazarda. Bu sebeple yer yer daha gündelik konular işlenmiş.
Bu kitabın, bir edebi yazın olarak değil, 'Oğuz Atay'ı daha iyi tanımak için' okunmasını tavsiye ederim. Çünkü Günlük'ten edebi metin hazzı almak pek mümkün değil, Oğuz Atay'ı daha farklı bir pencereden görmek isteyenler için harikulade bir eser.