Plath ; Acı ile Mutluluk kavramları arasında kendine yer aramış bir kadın olmuştur hep , her cümlesinde bir nebze bunu hissettirir , acı ya daha yakın olduğumuzdan kaçırırız içindeki mutluluk özlemini , Acıdan mutsuzluklar dan olumsuzluklar dan beslendiğini hemen hemen sayfada göreceksiniz , kendine sorduğu sorular kavram mantığı ele alındığında Psikanalitik çıkarsamalara yahut yapısal öğretiyide farkında olarak yahut olmayarak göz önüne sermiştir ... Her hâlükârda okunulası bir kitaptı fakat kendine aşık ve tapan bir kadını okumak gerçekten zor ,
