Günübirlik Acı
Françoise SaganGünübirlik Acı Sözleri ve Alıntıları
Günübirlik Acı sözleri ve alıntılarını, Günübirlik Acı kitap alıntılarını, Günübirlik Acı en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ne hakla, kendisinde bile var olmayan sezgiyi, derinliği ve acıya duyarlığı, başkalarından bekliyordu?
Günün birinde öleceğini biliyordu: Asıl sinirine dokunan durumunun sıradanlığıydı!
Şimdi her zaman olduğu gibi kendini, azalmış olsalar bile, bu gezegenle kendisi arasındaki uyumu sağlayan mutluluklara adayacak.
Aşırı duyarlı insanlar yaşamları boyunca uzun süren bir düş kırıklığı
yaşıyorlardı, doğumlarında başlayıp ölümlerine kadar bitmez bir çığlık olarak süren bu gerçeğe, yaşam boyunca katlanıyorlardı.
Birkaç hafta boyunca hayata özgü tüm davranışları yapabilirdi -hem de mutlu bir hayata özgü- ama her seferinde öyle bir an gelecekti ki o anda birkaç ayrıntı yaşadıklarını azaltacak ve yaşadığı her şeyi mahvedecekti.
Geçmişsiz yaşamak zorundaydı, çünkü bu geçmiş buğulu, bulanıktı; ayrıca geleceksiz de yaşamak zorundaydı, çünkü artık geleceği yoktu. Günü yaşamak zorundaydı.
Keşfedilecek her yeni şeyi terk etmek zorunda kalacaktı. Tüm tasarılar, tüm
güzellikler, keşif değil ayrılık olarak adlandırılacaktı, bir gün geri verilmesi gereken armağanlar gibi… Artık, gerçekten coşkuyla, keyifle onun olduğuna inandığı bu dünyadaki hiçbir şey ona ait olmayacaktı. Yaşamı sevmeyen, bu
gezegenin tadını çıkarmayan bir sürü insan vardı! Niçin bu, onun başına gelmişti, yaşama bu kadar tutkun olan Matthieu, niye yaşamdan yoksun bırakılıyordu?
"Çok uzun bir süre kendini toplumun kurallarına, gelenek ve göreneklerine kurban etmişti, bir de ölürken kahramanı oynamak için bunu yapmayacaktı…"
-pdf-Kitabı okudu
“Tanrım! Bu kadın benim kadınım, benim hayat arkadaşımdı!” Onu olduğu gibi bulmuştu yeniden. Kendisini onun hayat arkadaşı olarak görüyordu. Ayrılıklarını asla kabullenememişti! Ve hatta ölüm bile şimdi ikinci plana
düşmüştü. Evet, yaşamak için artık bir nedene sahip olmuştu. Yaşamak için hâlâ bir nedeni vardı.
"Sen çekip gidiyorsun. Ben kalıyorum. Tüm acıları ben çekeceğim!"
-pdf-Kitabı okudu
"Ölüm korkusu, dayanılmaz ve haksız bir acıydı."
-pdf-Kitabı okudu
Pek duygusal değildi, belki bu doğru bir şeydi ama ruhsuzdu.
Deneycilerden, bağnazlardan, mutlakiyetçilerden ve idealistlerden sakınalım
Matthieu, deneycilerden, bağnazlardan, mutlakiyetçilerden, idealistlerden sakındığı gibi, iyi huylu erkeklerden de sakınırdı. O yaradılışı gereği bütün bu
adamlar gibi değildi, bütün bu adamlar ona bir anda yapay görünüverdiler.
"Hiçbir zaman kendini evindeymiş gibi hissetmemişti."
-pdf-Kitabı okudu
"Seni bu topraklar üstünde yenik ve silahsız bırakmayacağım, sevgilim."
-pdf-Kitabı okudu