Hafızamdan geçen hayaller arasında, onu en iyi canlandıran birini, şunu seçiyorum: Yang - Çe nehrinin (Gök Irmak) kıyısındaki, geri, karanlık yüzlü bir Çin şehrinde yetiştirdiği, Amerikan usulü bir bahçenin ortasında duruyor. Olgunluğunun en verimli bir çağında, dinç, dimdik, hali tavrı şanlı, hareketleri serbest ve çevik bir kadın.Kavurucu yaz güneşinde, ayakta duruyor. Boyu orta, ne uzun, ne kısa; yere sağlam, kendine güvenirce bir basışı var. Elinde bir îide kazığı tutuyor, çünkü deminden-beri bahçede çalışıp didinmede. Aleti tutan eli, beyazlatılmaya çalışılmamış, türlü türlü işlerin izini taşıyan, ama yine de biçimi güzel kalmış, parmakları şaşılacak derecede ince uzun, uçları nazik ve narin, esmer, iyi, gayretli bir el.
Güneş, o çok sıcak memleketlere has yakıcılığı ile üstüne devrilip saldırıyor ama, o başını dimdik tutuyor, korkusu pervası yok; gözleri - koyu kaslar altında yaldız serpintili fındık rengi gözler- bu kızgın ışıkta apaçık duruyor, nurlu cilalarına hiç karartı gelmiyor. Siyah, sık, kısa kirpiklerin arasından, keskinlemesine ve dosdoğru bir bakış.
Kitaptan)
