Dilerdi ki bilincini kaybetsin, dizleri kıvrılsın, yığılıp kalsın.Bütün gücüyle bilincini kaybetmeye, oracığa yığılmaya çalıştı.Çocukken becerirdi böyle şeyleri.Ne zaman istese ağlayabilirdi; bayılana kadar soluğunu tutabilirdi ya da kalbini bir atış boyu durdurabilirdi.Şimdi hiç mi hiç kendi denetiminde değildi.Çökmek için, evet, kelimesi kelimesine, dizlerini bile kıvıramıyordu.Artık sadece orada durup başına geleni sineye çekebilirdi.