“Belli hayvanların, en başta orangutanların insanlara, ancak gözlerinin içine bakılınca saldırdıklarını okumuştu; kendilerini görmezden gelene ilişmiyorlardı.”
Şimdi acı çekmek istiyordu. Ne kadar çok çekerse o kadar iyiydi. Acı çekmek işine geliyordu, nefretini ve öfkesini haklılaştırıyor, alevlendiriyordu...
Aradığı şey rahat değil, yalnız ve yalnız kendisinin olan, onu hayatın hoş olmayan sürprizlerinden koruyan ve içinden bir daha kimsenin kovamayacağı, güvenli bir barınaktı.