Vefanın, bağlılığın birinci derecesi, insanın öncelikle
kendisine bağlı olana içten bağlı olmasıdır. Bu, hem aşık hem de sevgili üzerine düşen vazgeçilmez bir sorumluluk ve mutlak bir görevdir.
Bundan ancak soyu kötü, ahlakı
bozuk, hayırdan yoksun olanlar uzaktır.