Güvercine Ağıt

Gürsel Korat
Gülbeyaz:
“Gorûnen gorünmez oldı abdal gozûn görmez bildi Aşk ateşi dile geldi gozden öte yanaram men”
Sayfa 126Kitabı okudu
İnsan ‘yürek yalnızlığını’ annesiz kalınca tanır. Babasız kalmak ise ‘akıl yalnızlığı’dır.
Reklam
Saruca Abdal:
“Yel menem vû kor menem kör ûzre buhur menem Marifetdûr hor menem esrârın kokusunda”
Sayfa 123Kitabı okudu
O benzersiz bakışlarında yardım dileyen bir yalnızlık vardı…
Hakikat..
“Erenler bu demde cânan turabdır Soluğu rüzigâr oldı gözyaşı âbdır Ol kâinat kim sığmış cism ü tenine Buldum hakikâti kâinat Râb’dır”
Sayfa 194Kitabı okudu
Öyle anlamlı.
Başları kötü bir makasla yoluna yoluna traş edilen, konuşmayı bile beceremeyen kölelerin sıcak ekmeğe bakışlarını görüp de etkilenmeyenlerin, ilahi dinlerken duygulanması boşunaydı.
Reklam
"Bilen kişiye bildiğini söylemek yakışır. Asıl kibir bildiği halde, bilmediğini söylemektir."
Çünkü insan annesini yitirdiğinde karşılıksız aşkı veren tek insanı yitirmiş olur.
Sayfa 33 - YKYKitabı okudu
Gözlerini kapatınca güneş ve bahar… Gözlerini açınca karanlık ve rüzgar…
Reklam
“Bizi dinleyecek biri bir gün karşımıza çıkar; içimizi.”
“İnsanlar ölür ama insanlık ölümlü müdür?”
Sayfa 152Kitabı okudu
"Bizi dinleyecek biri bir gün karşımıza çıkar; içimizi."
“Bütün bunlar gerçekse” diyordu, “ insanın bir ömür boyu arayıp durduğu hakikat kadınlarda gizli olmalı.”
Resim