Peride Celal, bir dostuna yazdığı mektupta, Güz Şarkısı adlı romanı için şunları söylüyor: "Güz Şarkısı, benim, Kurtlar'dan sonra en sevdiğim romanlarımdan biridir. 1960'lı yılları oldukça gerçekçi bir gözlemle bu romana aktardığımı sanıyorum. Bir uzun vapur yolculuğunda bir çifte rastlamıştım. Birbirlerine çok aşık oldukları belliydi. Ama nedense hep bir yerlere saklanıp kaybolmak ister gibiydiler. Yüzlerinde sonsuz bir hüzün vardı. Beni etkilediler. Peşlerinde dolandım durdum. Sonunda işte bu roman çıktı ortaya. Meksikalı bir yazar, ya da İspanyol, 'Ben bir casusum, insanların gizlerini araştırırım,' der bir konuşmasında. Kimi yazarlar için öyledir sanırım. Ben de kendimi, insanların gizlerini araştıran bir dedekitfe benzetmişimdir çoğu zaman. Güz Şarkısı'nda Önce Cumhuriyet gazetesinde tefrika edilen, sonra 1966 yılında kitap olarak yayımlanan Güz Şarkısı'nı yazarın yeniden elden geçirmesinden sonra bu yeni biçimiyle sunuyoruz okurlarımıza.
Kırklı yaşlarının sonlarında iki çocuk annesi Nuriye Selen'in konsolos eşi Nihat Selen'le çocuklarının geleceği üzerine konuşmak için çıktığı gemi yolculuğunda gençlik aşkı aynı zamanda unutamadığı bu aşk yüzünden hayatına hiçbir zaman odaklanamamış Nuriye Hanım’ın Yazar Sahir Kırtay’la karşılaşması. İki eski aşığın geriye dönük eleştiri, öz eleşrileri ve geminin diğer farklı mesleklerde renkli kişiliklerden oluşan yolcularının 1960 Türkiye’sinin o günkü siyasi tartışmaları, kuşak çatışmaları, farklı görüşler, farklı bakış açıları ateşli tartışmalar çevresinde yazılmış güzel bir hikaye.
Keyifle okudum.