Akıcı bir şekilde olayların ilerlemesi ve insanı ayrıntılarla sıkmaması açısından başarılıydı. Kitaptaki eksiğe gelecek olursak. Okuyucuya başından beri vaat edilen kısmın okuyucuya verilmemesi. Bu satırdan sonra spoi içerecek dikkat. Kanserden ölen annenin/eşin, tek mürvetini tek görmediği kızı için, düğünü planladığı bir defter bırakması. Yanında olamasa da fikirlerini sunabilsin, kızı kendini annesiz hissetmesin diye yazılmış bir defter bu. Defterin en son kısmında eşine/gelinin babasına yazmış olduğu bir kısım var. Bu kısım kitabın başından beri sürekli vurgulanıyor. Böylelikle yazar; ölen eşinin, eşine yazdığı kısmı okuyucuya merak ettirmeyi hedefliyor. Kitabın sonunda bu kısmın paylaşılacağı ve büyük yankı uyandıracağı gelişen olaylarla okuyucuya hissettiriyor; ama kitabın sonunda böyle bir kısım yok ve ne yazdığını hiç bilemiyoruz. Kitap resmen hüsrana uğramış gibi hissediyorsunuz. "Eee bunun bir sonu olmalı! Sayfa mı eksik acaba?" diye düşünüyorsunuz. Sonradan yazarı araştırınca ilk kitabı olduğunu anlıyorsunuz. Tamamen kitabın/yazarın sığ olamasından kaynaklı bir durum olduğunu, hikayenin boş yere harcandığını idrak ediyorsunuz. Genede keyifli okumalar diliyorum.
