Güzel İnsan Modeli
Nevzat TarhanSözler ve Alıntılar
18.yüzyılda yaşamış olan ünlü Fransız düşünür ve yazar Voltaire, öğrencilik yıllarında bir edebiyat dersindeyken sınıfa bir eşek girer. Öğrenciler, eşeği döverek sınıftan çıkarmaya çalışırken, edebiyat hocası bu durumu fırsat bilip herkesin eşekle ilgili bir kompozisyon yazmasını ister. Voltaire kağıda yalnızca İncil'den bir ayet yazar ve sınıfın en yüksek notunu alır. Voltaire'in kağıda yazdığı ayet şöyledir: "O kendinden olanların arasına girdi, fakat kendinden olanlar onu kabul etmedi."
Sayfa 22
"Çağımızın paradogsu" adlı şiirinde Lama şöyle der:
Evlerimiz büyüdü fakat ailelerimiz
küçüldü.
Artık daha rahatız ama zamanımız az.
Öğrenim seviyemiz arttı fakat anlama yetimiz azaldı.
Daha fazla bilgili olmamıza rağmen, daha zor karar veriyoruz.
Daha fazla uzmanız fakat daha fazla sorunluyuz.
Daha fazla tedaviye rağmen daha az sağlıklıyız.
Ay'a gidip gelerek onca yolu kat ettik ama caddeyi geçip yeni komşunuzla tanışmakta geciktik.
Daha fazla üretelim diye yeni bilgisayarlar geliştirdik fakat daha az iletişim kurmaya başladık.
Çok uzun yol kat ettik ama kalitede bir o kadar kısa kaldık.
Fast food ve uzun sindirim zamanı...
Anlamlar büyük fakat karakterler küçük.
Kârlar yüksek fakat ilişkiler yüzeysel.
Şimdi artık pencerelerimizde çok şey olduğu ama odamızda hiçbir şeyin olmadığı zaman.
“Meyvesi bol olan ağaçların başı yere eğiktir. Ama bir ağacın üzerinde meyve az ise o ağaç daha dik durur. Tıpkı bunun gibi, maddi ya da manevi alanda dolu olan insanlar birikimlerinin tezahürü olarak mütevazıdırlar."
Sayfa 144 - 1.Baskı, Modern Hayatta Alçakgönüllü olunabilir mi?
Dürüstlük, insanın içindeki ayartıcı
dürtülere karşı bir zafer olarak algılanırsa, başarı duygusu uyandırır ve kişiyi mutlu eder. Ancak yaşam felsefesi çıkar odaklı olan insanlar için bu geçerli değildir.
Fedakârliğın zıddı bencilliktir. Bencil kişi her șeye sahip olmak ister. Kișinin bencillikten kurtulması için sosyal sınırları iyi bilmesi gerekir. Bencilliğin çaresi, fedakârlıktır.
Bu zamana kadar her dediği yapılarak şımartılan, bütün istekleri karşılanan, askerliğini dahi yapmış olmasına rağmen Baba parası yemekten başka bir işe yaramayan bu çocukların, bu durumda olmalarının sorumlusu; onlara sorumluluk bilinci aşılamamış, ego sınırlarını bildirmemiş olan ailelerdir.Aşırı sevgi göstermenin "iyi" çocuk yetiştirmek olduğunu zanneden ebeveynler karşılaştıkları bu durumun sebebini, kendilerinde aramalıdırlar; zira her şeyde olduğu gibi sevgide de aşırıya kaçmak zararlıdır.
Bir insan, kendisinin başkalarına göre daha özel ve önemli olduğunu düşünüyorsa;her şeyi yapmaya hakkı olduğunu sanır, sırada beklemekten rahatsız olur, herhangi bir insanla beraber olduğunda kendisini kötü hisseder. Böyle bir insanın adil olması beklenemez.Yoksulu düşünmeyen, fuzuli masrafları bir memurun maaşından yüksek olan birinden de adalet beklemek mümkün değildir.