“Pürüzsüzdük çağımızın alametidir.Jeff Koons’un heykellerini,IPhone’u ve Brezilya ağdasını birbirine bağlar. Bugün pürüzsüzü neden güzel buluyoruz? Estetik etkisinin ötesinde bu durum toplumsal bir buyruğu yansıtmaktadır. Pürüzsüzü güzel bulmamız günümüzün pozitif toplumunu vücuda getirmektedir. Pürüzsüz olan yaralamaz. Ne de direnç gösterir. Beklediği Like’dır. Pürüzsüz nesne zıddını iptal eder. Her negatiflik def edilir.”
.
Köşelerinden arındırıyoruz tüm çevremizi. Aynılaştırıp, bağımsızlıklarını kaybettiriyoruz. Bedenimiz, sevdiklerimiz ve ideallerimizi aynı kazana koyup kaynatıyoruz. Çeşnilerimize burun kıvırıp; fabrikasyon güzelliklerimizi alkışlıyoruz aynaların karşısında. Ticarileşiyoruz, duygularımızdan algılarımıza dek “tektipleştiriliyoruz”. Pürüzsüzün parlaklığına kapılıp, özel kılandan sıyrılıyoruz. Derilemizi soyuyor ve anlık akımlar ile savruluyoruz.
.
Byung Chul Han güzel-iyi, erotik-pornografik, görülen-hissedilen ayrımlarının altını çiziyor. Bunu yaparken pek çok görüşe de değiniyor. İyi ideasından ahlak kavramına.. Botokstan bulimiaya uzanan güzellik algısından, “wow” deyip geçtiğimiz ama bizi hiç sarsmayan-kalıcı olmayan sanata kadar..
.
“Güzellik endüstrisi, güzelliği cinselleştirerek ve tüketilebilir hale getirerek bundan faydalanmaktadır. Güzel, pürüzsüz hale gelmekte ve tüketime tabi olmaktadır.”
.
Kadir Filiz çevirisi dipnotları ile oldukça etkileyici. Ahmet Altıyaprak tasarımı ise kitap içeriği ile çok uyumlu..
