"Sen böyle güzelken bana söz düşmez.
Bakma, şiirler yazdığıma..."
...
"Öpmezdi, koklardı, dedem beni
İçine çekerdi, temiz hava gibi."
...
"Dünya küçük demişlerdi, nerdesin
...Nereye gidersem orası senin yurdun"
...
"Ölümden korkuyor musun diyor okurun biri
Neden korkayım, ona ne yaptım ki..."
Ve daha niceleri. Aklımda kalan içime işleyen mısralar.
Hemşehrim İbrahim Tenekeci, bizden biri. Bizim mahallemizin her akşam işten gelirken selam veren, hal hatır soran abisi veyahut derdimiz, tasamız, acımız olduğunda, evimize gelen acımızı paylaşan bizden, bizim gibi biri. Samimi haliyle bunu hissettiriyor. Ayrıca insanı içine çeken çok samimi bir dili var çok kolay gibi söylenen eskilerin sehl-i mümteni dedikleri ama derin anlamlar içeren sözlere de sahip bir kalemi var.
Ben sevdim İbrahim Tenekeci'yi ve dilini. Bir şair olarak bir edebiyatçı olarak bana yakın geldi ve beni içine çekti. Öyle yüksek kulelerden küçümser bir bakışla yazmıyor yazılarını. Gel kardeşim oturalım, beraber sohbet edelim, çay içelim dercesine bir içtenlikle yazıyor. Bunu hissediyorsunuz.
Hani bazen kocaman şiir kitabının içinde samanlıkta iğne arar gibi bizi içine çeken şiirler ararız ya, İbrahim Tenekeci de bu böyle değil. Onun yazdıkları genelde azdır, özdür ve hepsi kaydadeğerdir.
Okumanızı tavsiye ederim...