Tolstoy’un düşünce yapısını seven biri olarak ne kadar çok kitabını okursam, kendimi o kadar şanslı hissediyorum. Hacı Murat da merak ettiğim bir eseriydi.
Kitabı okumadan önce Şeyh Şamil kim, Hacı Murat kim diye ufak bir araştırma yapmanızı öneririm, kitapta karakterler tanıtılmıyor çünkü. Hikaye, gerçek tarihi olaylara dayandığı için de önden bir bilgi sahibi olmak önemli.
Savaş konusunu çok işleyen, bu konuda savaş karşıtlığını da cesurca ifade eden Tolstoy’un, kitaplarında savaş taraflarına objektif, tarafsız bakışı her seferinde ‘Savaşın kazananı yoktur.” düşüncesinin doğruluğunu ispatlıyor bana. Bu kitapta da savaşta tarafsız ama savaş ile barış arasında net bir şekilde barıştan yana sergilediği tavrını göstermiş. “Kötü bir barış, iyi bir kavgadan daha iyidir.’ (Syf: 49) diyerek ifade de etmiş zaten.
İnce bir kitap olmasına rağmen, bu incelik, Tolstoy’dan alıştığımız karakter sayısı fazlalığını etkilememiş :). Yine bolca isimle haşir neşir olacaksınız yani. Karakter fazlalığından bir şikayetim olmasa da, karakterler üzerinde çok kısa durulmuş olması hoşuma gitmedi. Karakter tahlillerini, onların öykülerini uzun uzun anlatmasını isterdim. Kalın kitaplarında sayfalarca yer verdiği fikirlerini bu kitabında okumayı da isterdim.
Hacı Murat’ı, Rus kültürünün yanında müslüman kültürünün de işlendiği, hatta müslüman kültürüne daha fazla yer verilmesi açısından kendime yakın hissettim.
Tolstoy’un diğer kitaplarını çok daha fazla beğenmiş olsam da okunmasını öneririm.
