Ne garip değil mi?
İnsan her adımını mezardan uzaklaşmak için atar fakat her adımda mezara bir adım daha yaklaşır. Ve yine insan, her nefesini hayatını uzatmak ve büyümek için alır; ama fakat her nefeste bir zamanı kısalır. Halbuki şu hayat imtihan yeri olmasaydı ve gerçekten yaşamaya değer olsaydı. doğarken ağlamadık; ve yaşarken temiz kalabilseydik, ölünce yıkanmazdık !