Zikrini keserek binbirlik tesbihine dehşetle sarılan İmameddin Efendi gözlerini faltaşı gibi açtı. Çevresine bakındı. Hiç bir şey göremedi. Duvarlar boştu. Tavanda kandilin belirsiz aydınlığı dalgalanıyordu.
- Acaba aldanıyormuyum? Diye düşündü. Olanca dikkatiyle kulağını kabarttı. Duyduğu sedanın gayet yüksekten yankılandığını işitti.
- Uç mubarek, uç!
Secdeye kapandı. Gözlerinden yaşlar geldi. Titreyerek doğruldu. Yirmi yıldır kapalı duran kalın perdeyi kaldırdı. Pencereyi açtı. Gördüğü simsiyah karanlık karşısında korkudan kendini kaybetmişti. Sahibi görülmeyen "Hafif Bir Seda"yı tekrar duydu.
- Uç mübarek, uç!
