“Sonunda unutmaya başladım; affetmeyi umursamadım, çünkü affetmek aktif olarak hatırlamak anlamına geliyordu. Affetmek istemedim, çünkü hatırlamak istemedim.”
"Kütüphanede ve ağaç evde, o zor dönemde hayatımın en mutlu ve huzurlu anlarını buldum. Korkuyla kolum kanadım kırılmış, eve özlem duyarken kitaplar tarafından kurtarıldım. Yolculuk yaptığım dünyalar Mufakose'deki köklerimden kopartılmanın acısından kurtulmamı sağladı. O odada gördüğüm kadar çok kitabı bir arada hiç görmemiştim. Benimkinden daha zor hayatlar yaşamış tüm o insanları düşününce korkum hafifledi. Okuduğum kitabın dünyasına girmek için tamamen yok oldum."
Sonunda unutmaya başladım; affetmeyi umursamadım, çünki affetmek aktif olarak hatırlamak anlamına geliyordu. Affetmek istemedim, çünki hatırlamak istemedim.