Epeydir olay örgüsü üzerine kurulu bir kitap okumamıştım, o yüzden bir anlamda susuzluğumu gidermek oldu. Ama daha önemlisi Shakespeare'ın Fırtınasını kitapta konumlandırıp durdum ki çok eğlenceliydi. sanki yeni bir şey bulmuşum gibi her bir imgelemde heyecanlandım, çok başarılı bir Shakespeare yeniden kitabıydı.En sonunda yer alan karakterlerin sonraki hayatına ilişkin tahminler çok güzeldi. Ara ara yakalayabildiğim sistem eleştirileri Margaret Atwood'u hissettirdi sahiden. Kitapta ne Shakespeare ölmüştü, ne Margaret Atwood bir kenara çekilmişti. Muazzam bir düetti. Ara ara kitabı ben yazsaydım keşke düşüncesi zihnime saplandı durdu. Fırtına ile peşpeşe okunursa alınacak haz iki kat olacaktır, eminim.
