Ömür; beşik ile teneşir orasında bir zaman tüneli… Üzerinde metrajı yazmayan bir makara gibi, ne zaman kopacağı meçhul.. Hayat ise; kundak ile kefen arasında med-cezir ve sürprizlerle dolu kısa bir yolculuk.
Bu cihan, her köşesi ayrı bir İlâhî kudret tecellîsinin mâkesi olan, üzerinde tefekkür edildiğinde insana Cenâb-ı Hakk’ın azametini hatırlatan bir İmtihan dershânesi…
Burada her şey fânî, Cenâb-ı Hak dışında her şey yok olmaya mahkûm. Bu sebeple, hayat şartlan ne olursa olsun bütün insanlık, ölüm karşısında müşterek bir ürperti içinde. Hayat yollarının döne dolaşa ölüm ufuklarında kayboluşu, gönülleri derinden derine sızlatmakta. Zihinlerde âdeta zehirli bir yılan gibi çöreklenen ve kımıldadıkça insanı tedirgin kılan “ölüm” ve “sonrası”na dâir meçhuller, öteden beri insanoğlunun zihnini ve kalbini en çok meşgul eden meselelerden biri…
Peygamberlerin tebliğ ettiği ilâhî hakîkatlere sırt çevirerek ölümden kaçan ve hayatı bu dünyadan ibaret zannedenler dahî, ölümün, âhireti hatırlatan o sessiz feryatlarını gönüllerinde içten içe duymaktalar. Fakat ölüm ve âhiret muammâsının beşerî telâkkilerle çözülmesine imkân yoktur. Onun hakikatini kavrayabilmek, ancak vahyin, yani peygamberlerin irşâdına râm olmakla mümkündür. Selîm bir aklın îcâbı da, kuru bir ölüm korkusu çekmek yerine, İslâmî hakîkatlerin feyizli ve rûhânî ışığında huzurlu bir kulluk hayatı yaşayıp ölüm ve ötesini güzelleştirebilmektir.
