Quotes
“İnsanlığı ayrılığa düşüren, şirk ve kavga içinde yüzdüren, hakka karşı kuvvet, büyüklenme ve safsata ile çeşitli kötülük ve şeytanlıkla hücum eden ve ettiren faktör, hep bu kıskançlık, kibir ve kendine tapınmadır.”
Sayfa 429Kitabı okuyor
"Ben halis Anadolulu, öz, Oğuz, Yazır Türküyüm. 15 yaşımda İstanbul'a geldim. Ne Arabistana gittim ne Türkistana. Ne İranı gördüm ne Frenkistanı. Öğrendiğimi bu vatanda öğrendim. Yazır'ın Kayı, Kınık, Bayındır, Eymir, Avşar gibi büyük Oğuz kabilelerinden biri olduğunu da Arapçadan: "Divanı Lûgatittürk"ten öğrendim. İran'da çıkan yünden, Avrupa'da bükülen ipten, Türk tezgahında dokunan halıyı Türk malı tanıdım. Bir binanın mimarisi Türk olmak için "bütün kerestesi yerli olması lazım değildir" diye işittim. Afrika madenlerinden çıkmış bir altının üzerinde bir "Türk sikkesi" gördüğüm zaman ona Afrikalının değil, bizim altınımız dedim. Ruhîi Bağdâdî'nin:
Sanma ey hâce ki senden zer-ü sim isterler
"Yevme lâ yenfeu"de "kalbi selîm" isterler
sözünü duyduğum vakit bunu Türkçeden başka bir lisanın Edebiyatına kaydedemediğim gibi Türkçenin en güzel sözlerinden tanımakta tereddüd etmedim."
Sayfa 17
“O, o kadar merhametli bir Allah’tır ki, kulunu bir kere terk edivermekle sonsuza dek terk etmez. Kulu dönüp tövbe ettikçe, İblis gibi ısrar etmedikçe, yine bakar, yine bakar, sonsuz kere bakar, ‘Bir oldu, iki oldu, nihayet üç oldu. Yetti artık’ demez, sayısız olarak döner bakar. Çünkü o, sonsuz merhamet sahibidir.”
Sayfa 356Kitabı okuyor
İnsanın hayâtı, lezzet ile elemin geçitidir. İnsan ruhu elemden gocunur, lezzetten hoşlanır. Eleme sebep olan şeyler karşısında öfkelenir veya korkar. Lezzete sebep olan şeyler
karşısında da ümitlenir veya hırslanır. İnsan çalışmasını düzenleyen unsur da işte içinde bulunulan andan geleceğe bu korku ile ümidin sürekli karşılaması ve çatışmasıdır. Ümit silindiği zaman ümitsizlik kaplar, faaliyet söner, korku silindiği zaman da azgınlık başlar, sonu düşünülmez, faydalı bir faaliyet yapılmaz, üretim yerine tüketim yerleşir. Ümidin içinde bir korku, korkunun içinde
bir ümit yoksa vazife duygusu tembelliğe düşer. Açları çalıştıran doymak ümidi,
tokları çalıştıran açlık korkusudur.
Sayfa 1Kitabı okuyor
“İman ile küfür sade zıt değil, biribiri ile uyuşamazlar; ne bir arada bulunabilirler, ne aşağılı yukarılı bulunabilirler; arada geçiş derecesi, ara merhale yoktur. Bir insan ya kafirdir, ya mümin. Fasık, yani günahkar-isyankar da, fıskına göre bunlardan biridir, (ya mümin, ya kafir).”
Sayfa 255Kitabı okuyor
“İnsanlığın dünyadaki bütün ıstırabının esası, genel ahlaki düşüş ve hak yerine batılın değer bulması sebebiyledir.”
Sayfa 368Kitabı okuyor
“Kötülüğü emretmektense iyiliği emretmek elbetteki iyidir, fakat aklı olan başkasının iyiliğini isterken kendini unutur mu?… başkasını doğruya yönlendirirken kendisini unutmak ve kendisini iyilikten, irşattan mahrum etmek, ötekisini selamete çıkarırken kendisini ateşe atmak demektir ki, bu durum, pratik akıl açısından da bir çelişki oluşturur.”
Sayfa 366Kitabı okuyor