Eşlerinin olumsuz da olsa duygularını açığa vurabilecekleri bir iletişim tarzı geliştiren Hz. Peygamber, hoşnut olduğunda “Muhammed’in Rabbine yemin ederim ki” diye söze başlayan ama dargın olduğunda “İbrahim’in Rabbine yemin ederim ki” demeyi tercih eden Hz. Aişe’nin bu halini rahatsız olmadan dile getirebilmektedir.