Sözler ve Alıntılar
"Tevrat" ve "İncil" adını verdiğiniz kitapların tahrif edildiği fikrini size veren nedir, dünya dinleri konusunda uzman olmadığı aşikar olan birinin kitabında okuduğunuzu zannettiğiniz iddia dışında? Asılları elinizde mi ki onla karşılaştırdınız? Yoksa ümmi olduğunu beyan eden peygamberiniz asıllarını bilip redaksiyon hatası mı buldu? Eğer öyle ise neden aslını çıkarıp "işte budur" demedi? Allah madem bozuk buluyormuş neden düzeltme yoluna gitmedi, neden yeni kitap yazdırma gereği duydu? Aslı kayıp mıydı, yoksa zaman aşımına mı uğradı? Onlar uğradıysa Kuran da zaman aşımına uğrar mı?
Sayfa 172Kitabı okudu
Birtakım cüretkar tefsir cambazlıklarına başvurmazsanız Tevrat'ta ölümden sonraki yaşama ilişkin bir ibare bulamazsınız. Tevrat'taki Cehennem, yahut Gei Hinnom, Kudüs yakınında bir vadidir; Beni İsrail Yahve'ye isyankar olunca Yahve onları cezalandırır, cesetleri o vadiye atılır. Latinceye infernum, İngilizceye hell diye çevirdikleri şe'ol ise besbelli bu hayata ait bir ceza makamıdır, "ölüm", "yıkım" ya da "kahır" dan öte bir anlamı olduğunu sanmıyorum.
Anlam ihtiyacımız uğruna aklı, bilgiyi, rasyonel düşünceyi bir kenara atıp eski çağların tiridi çıkmış mitlerine mi sarılacağız?
Sayfa 126Kitabı okudu
Mutlak hakikate sahip olan insan ahlaklı kalamaz. Tıpkı mutlak iktidar gibi, mutlak hakikat çürütür.
Sayfa 66
İsa’nın “günahsız olan ilk taşı atsın” öğüdünü hatırlayın.
HALİM: Her şeye rağmen, tanrıya inanmanın inanmamaktan daha akılcı bir tercih olduğunu düşünüyorum. Eğer varsa ve inkar ediyorsanız ceza kaçınılmaz, üstelik risk almaya değmeyecek kadar ağır. Yoksa ve boşuna inandıysanız kaybedeceğiniz şey çok fazla değil.
SELİM: Hangi tanrıya?
HALİM: Tabii tek ve evrensel olan Allah'a. Yoktur demeyin, “ya varsa” diye düşünün.
SELİM: Sizin hatırınız için inanayım, peki, de hangisine? Zeus'a mı? Krişnaya mı? Yahudilerin tanrısının hatırı kalmaz mı?
Pascal dahil o kadar çok kişi bu sorunun tuzağına düşmüş ki hayret ediyorum. Farz edin ki Pascal'ın hesabına kandım, Hristiyanların — hatta Katoliklerin, hatta Pascal gibi Jansenistlerin — tanrısına inandım. Öldüm, karşıma Yüce Rabbimiz Krişna hazretleri çıktı, arkasında da Hades gülüyor. O zaman hapı yutmaz mıyım? Yanlış tanrıya inanma riskini almaktansa bence en güvenli yol hiçbirine inanmamak. O zaman hesap günü karşıma hangisi çıkarsa çıksın, “ya rabbim, yalan tanrıların hiçbirine inanmadım” diye kendimi savunma şansım olur. Yüz tanrı adayı varsa doksan dokuzunu bildim demektir.
Kaldı ki “kaybedecek bir şey yok” doğru değil. Hakikati kaybediyorsunuz, işkence ve azaptan daha korkunç bir şey bence. Hakikati kişisel konfor ve güvenlik hesabı üzerine inşa etmek gibi utanç verici bir hataya Pascal gibi akıllı bir adam nasıl düşer, şaşılacak şey.
Sayfa 21 - Liber Plus YayınlarıKitabı okudu
"Oysa ki şurası bir gerçek, insanlar ecdada ait birtakım kültürel değerleri kutsal sayma eğilimindeler. Onları seviyorlar, benliklerinin bir parçası sayıyorlar. Onlara uymaktan onur duyuyorlar. Ahlaki yaşamın temel taşları olarak görüyorlar ve o normlara uymayan yabancıları “ahlaksız” kabul ediyorlar. Bilirsiniz: “Almanlar domuz yediği için karılarını kıskanmaz”, “Müslümanlar kadını köleleştirir”, “Aleviler mum söndürür”, “Beyaz Adam yerin ruhlarına saygısız” vb."