Kitaptan uyarlanan filmlerin klasik sendromu sınırlı film süresinde kitabın (birazda doğal olarak) tam hakkını verememektir. Normal koşullarda bile bir çok bölüm çıkarılmak zorundadır, gişeye feda edilen değişiklikler (aşk ekle, mutlu sonla bitir vs.) vardır, üstüne birde bu değişiklikler ikinci sınıf kaliteyle yapılınca ortaya patates olmuş film-kitap kırması çıkar. Çoğunlukla da sonuç "uyarlamadan" ziyade bu "kırma"lık olur (bakınız; kızıl nehirler).
Halka (kitap olan) ise ilginç bir şekilde filmin içermediği bir fazlalık barındırmıyor. İlk gözüme çarpan bu oldu, tabi buda önce film sonra kitap yapanlar açısından bir handikap. Gerçekten her şöhretin bir bedeli var galiba. Orjinal fikirler, akıcılığı, ilgiyi canlı tutması artısı, korkudan çok gizem çözmeye yakın olması ise gerilim beklentisi içinde olanlar için eksisi.
