Halkların Zamanı
M. Cihat ÇobanoğluSözler ve Alıntılar
İnsan kötünün değil, kötülüğü yaratanın düşmanı olmalı.
Yüreği beynine itaat etmiyordu.
"Türkülerimiz acılarla dolu söylenir; neşeli, coşkulu değillerdir. Çünkü kutsal olan her şey kirletildi ve yaşama ihanet edildi"
Dengbêjler; yazısız, yasaklı bir dille, bir halkın ortak benliğini, bilincini, elmas değerinde sözcüklerle anlatan söz ustalarıydı. Sözlerini dinlemek geçmişin ruhuna inmek, geleceğin özlemleriyle buluşmak, bugünün acılarıyla yoğrulmaktı. Sesleri o kadar yanık ve güzeldi ki, dinleyenleri mest ederlerdi. Bu topraklarda; geçmişin acılarını ortak kültürde buluşturan bu usta bellekler, söze yaşam katar, binlerce misralık destanları sırasıyla, seslerinin güzelliğiyle dinleyenlere aktarırlardı. Öyle ki zaman zaman bu insanların seslerinin güzelliği, acaba yazılması yasak olanı dinlettirebilmek için bir tanrı vergisi miydi diye düşündüğü anlar az olmamıştı…
"Ve hasretlikler özlemle buluşur yollarda. Ve belki de yollar büyük aşklara gebe olur."
"Oysaki yaşarken öldüğünü, ölü gibi olduğunu bilmeyen o kadar insan var ki, ne kendine ne de yanındakine tek bir faydası dokunmayanlar. Kendilerinin bile farkında olmadığı o hiçlik durumunu yaşayan et ve kemik yığınları."
Çocukların anlamlı bakışlarından gözlerini alarak, “Başlangıçlar hep sıkıntılı mıdır böyle. Hep içinde istem ve istemsizliklerle dolu ilkler midir bilinmezlikler. Düşe kalka med-cezirlerle dolu bir yaşam arenası... Her şeye rağmen yürümek ve zorlukları göğüslemek." dedi.